Τροφές
Το 1977 αποδείχθηκε πειραματικά ότι η απορρόφηση της λεβοθυροξίνης Τ4 είναι καλύτερη με άδειο στομάχι. Στο πέρασμα του χρόνου πολλές μελέτες έχουν εξετάσει διάφορα είδη τροφίμων
Το 1957 βρέθηκε ότι τροφές πλούσιες σε κυτταρίνη οδηγούσαν σε αυξημένη απώλεια θυροξίνης. Πιθανώς οι ίνες παρεμβαίνουν στην εντεροηπατική κυκλοφορία της θυροξίνης. Παρόμοιος μηχανισμός έχει προταθεί και για την σόγια. Σε πειράματα έχει βρεθεί αυξημένη συγκέντρωση θυροξίνης σε κόπρανα οπότε υποτέθηκε μια μείωση της παραμονής της θυροξίνης στο έντερο με τις συγκεκριμένες τροφές. Χρειάζεται διαχωρισμός της θυροξίνης από τα προϊόντα σόγιας τουλάχιστον 12 ώρες
Παρόμοια είναι τα ευρήματα σε άτομα που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες παπάγιας. Εκτός από τις επιδράσεις στο γαστρικό οξύ, με τα φρούτα πιθανώς επηρεάζεται η κινητικότητα του εντέρου καθώς και τα βακτηριακά ένζυμα. Σε άλλη μελέτη φαίνεται ότι και το γάλα αγελάδας μπορεί να επηρεάσει. Επίσης ο καφές espresso αλλά και οποιοσδήποτε καφές σε ταυτόχρονη κατάποση με λεβοθυροξίνη Τ4 τροποποιεί την φαρμακοκινητική της καθυστερώντας τον χρόνο της μέγιστης αύξησης της και πιθανώς επιδρώντας στον μεταφορέα του φαρμάκου
Φάρμακα
Πολλά φάρμακα αλληλεπιδρούν με τη θυροξίνη και δημιουργούν σταθερά σύμπλοκα που αποτρέπουν την απορρόφηση της. Το υδροξείδιο του αργιλίου , συστατικό των αντιόξινων χαπιών επηρεάζει την ομοιόσταση της θυροξίνης και στο στομάχι και στο έντερο. Το αντιόξινο σουκραλφάτη, φαίνεται ότι μειώνει την απορρόφηση κατά 70%, αλλά δεν αποδείχθηκε σε όλες τις κλινικές μελέτες οπότε χρειάζεται επιπλέον έρευνα. Η ταυτόχρονη κατάποση θειικού σιδήρου μειώνει τη δραστικότητας της λεβοθυροξίνης Τ4. Έχει φανεί ότι σε pH 7.4 ένα ιόν σιδήρου δεσμεύει τρία μόρια θυροξίνης. Οι ρητίνες χολεστυραμίνης που χρησιμοποιούνται για τη μείωση της χοληστερόλης δεσμεύουν μεγάλες ποσότητες θυροξίνης και χρειάζονται μια απόσταση από την λήψη θυροξίνης τουλάχιστον πέντε ωρών. Για τον λόγο αυτό οι ρητίνες μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην αντιμετώπιση του υπερθυρεοειδισμού. Η κολεσεβελάμη, που δεσμεύει χολικά οξέα επίσης δεσμεύει τη θυροξίνη
Άλλα φάρμακα για τα οποία δεν έχουν γίνει μελέτες, αλλά φαίνεται ότι επηρεάζουν την λεβοθυροξίνη Τ4 είναι η σιπροφλοξασίνη, η σεβελαμέρη, το πικολινικό χρώμιο, το ανθρακικό λανθάνιο και η ραλοξιφαίνη. Η συγχορήγηση με αυτά τα φάρμακα μείωσε την απορρόφηση της λεβοθυροξίνης Τ4 κατά 17-50%. Τέλος , έχει αναφερθεί μια αλληλεπίδραση με την ορλιστάτη και την σιμεθικόνη σε κάποιες περιπτώσεις
Το 1977 αποδείχθηκε πειραματικά ότι η απορρόφηση της λεβοθυροξίνης Τ4 είναι καλύτερη με άδειο στομάχι. Στο πέρασμα του χρόνου πολλές μελέτες έχουν εξετάσει διάφορα είδη τροφίμων
Το 1957 βρέθηκε ότι τροφές πλούσιες σε κυτταρίνη οδηγούσαν σε αυξημένη απώλεια θυροξίνης. Πιθανώς οι ίνες παρεμβαίνουν στην εντεροηπατική κυκλοφορία της θυροξίνης. Παρόμοιος μηχανισμός έχει προταθεί και για την σόγια. Σε πειράματα έχει βρεθεί αυξημένη συγκέντρωση θυροξίνης σε κόπρανα οπότε υποτέθηκε μια μείωση της παραμονής της θυροξίνης στο έντερο με τις συγκεκριμένες τροφές. Χρειάζεται διαχωρισμός της θυροξίνης από τα προϊόντα σόγιας τουλάχιστον 12 ώρες
Παρόμοια είναι τα ευρήματα σε άτομα που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες παπάγιας. Εκτός από τις επιδράσεις στο γαστρικό οξύ, με τα φρούτα πιθανώς επηρεάζεται η κινητικότητα του εντέρου καθώς και τα βακτηριακά ένζυμα. Σε άλλη μελέτη φαίνεται ότι και το γάλα αγελάδας μπορεί να επηρεάσει. Επίσης ο καφές espresso αλλά και οποιοσδήποτε καφές σε ταυτόχρονη κατάποση με λεβοθυροξίνη Τ4 τροποποιεί την φαρμακοκινητική της καθυστερώντας τον χρόνο της μέγιστης αύξησης της και πιθανώς επιδρώντας στον μεταφορέα του φαρμάκου
Φάρμακα
Πολλά φάρμακα αλληλεπιδρούν με τη θυροξίνη και δημιουργούν σταθερά σύμπλοκα που αποτρέπουν την απορρόφηση της. Το υδροξείδιο του αργιλίου , συστατικό των αντιόξινων χαπιών επηρεάζει την ομοιόσταση της θυροξίνης και στο στομάχι και στο έντερο. Το αντιόξινο σουκραλφάτη, φαίνεται ότι μειώνει την απορρόφηση κατά 70%, αλλά δεν αποδείχθηκε σε όλες τις κλινικές μελέτες οπότε χρειάζεται επιπλέον έρευνα. Η ταυτόχρονη κατάποση θειικού σιδήρου μειώνει τη δραστικότητας της λεβοθυροξίνης Τ4. Έχει φανεί ότι σε pH 7.4 ένα ιόν σιδήρου δεσμεύει τρία μόρια θυροξίνης. Οι ρητίνες χολεστυραμίνης που χρησιμοποιούνται για τη μείωση της χοληστερόλης δεσμεύουν μεγάλες ποσότητες θυροξίνης και χρειάζονται μια απόσταση από την λήψη θυροξίνης τουλάχιστον πέντε ωρών. Για τον λόγο αυτό οι ρητίνες μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην αντιμετώπιση του υπερθυρεοειδισμού. Η κολεσεβελάμη, που δεσμεύει χολικά οξέα επίσης δεσμεύει τη θυροξίνη
Άλλα φάρμακα για τα οποία δεν έχουν γίνει μελέτες, αλλά φαίνεται ότι επηρεάζουν την λεβοθυροξίνη Τ4 είναι η σιπροφλοξασίνη, η σεβελαμέρη, το πικολινικό χρώμιο, το ανθρακικό λανθάνιο και η ραλοξιφαίνη. Η συγχορήγηση με αυτά τα φάρμακα μείωσε την απορρόφηση της λεβοθυροξίνης Τ4 κατά 17-50%. Τέλος , έχει αναφερθεί μια αλληλεπίδραση με την ορλιστάτη και την σιμεθικόνη σε κάποιες περιπτώσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου