Ο Κηφισός, ο ποτάμιος θεός, συλλαμβάνει και βιάζει τη γλαυκή νύμφη Λειριώπη, που από το βιασμό αυτό γεννάει ένα μωρό εκπάγλου ομορφιάς, το οποίο ονομάζει Νάρκισσο. Η Λειριώπη σπεύδει στον Τειρεσία, τον τυφλό μάντη και τον ρωτάει αν ο γιος της θα ζήσει πολλά χρόνια. Η απάντηση του Τειρεσία είναι παράξενη και κατηγορηματική: Ναι, "si se non nouerit" τουτέστιν: Ναι, "αν τον εαυτό του δεν γνωρίσει".
Ο Νάρκισσος περνάει τα παιδικά του χρόνια ήρεμα, μακριά από τον αινιγματικό χρησμό του οιωνοσκόπου. Κατά τη διάρκεια της εφηβείας του τον ερωτεύονται άντρες και γυναίκες, αλλά εκείνος δεν ανταποκρίνεται σε κανέναν.
Μια μέρα που κυνηγούσε ελάφια στο δάσος, τον βλέπει η Ηχώ - " η νύμφη η βροντόφωνη, που ούτε να σωπαίνει άλλος σαν μιλεί, ούτε η ίδια πρώτη να μιλεί δεν έχει μάθει" - και τον ερωτεύεται.
Πιστός στην ψυχρότητα και την αλαζονεία του, ο Νάρκισσος την απορρίπτει και, ντροπιασμένη, καταρρακωμένη από τον πόνο, η Ηχώ κρύβεται στο δάσος και καταριέται αυτόν που είχε περιφρονήσει τόσους άντρες και γυναίκες πριν την ίδια: " έτσι ο ίδιος ν' αγαπά, έτσι αυτόν που αγαπά δικό του να μην κάνει"
Τότε η Νέμεσις, η κόρη της Νύχτας και θεά της εκδίκησης, ικανοποιεί την παράκληση της Ηχούς, και η γενναιοδωρία της αυτή σφραγίζει την καταστροφή του Νάρκισσου. Φτάνοντας σε μια γάργαρη πηγή, πνιγμένη στο χορτάρι, "που ασήμιζαν καθάρια τα νερά της", ο Νάρκισσος ξαπλώνει για να ξεκουραστεί και να πιει νερό, αλλά όταν σκύβει για να σβήσει τη δίψα του στην πηγή, μια διαφορετική κι ακόρεστη δίψα θεριεύει μέσα του, " απ' της θωριάς του το είδωλο που 'βλεπε μαγεμένος, ελπίδα δίχως σώμα ερωτεύτηκε, σώμα θαρρεί πως είν' αυτό που 'ναι νερό. Θαμπώνει ο ίδιος τον εαυτό του κι απ' την όψη του την ίδια μαγεμένος στέκει ασάλευτος λες κι ήταν άγαλμα από Παριανό μάρμαρο καμωμένο"
Η κατάρα της Ηχούς εκπληρώνεται: Όταν ο Νάρκισσος ερωτεύεται το είδωλο του που αντανακλάται στο νερό, εμπλέκεται σ' έναν ανέφικτο έρωτα. Αλλά και ο χρησμός του Τειρεσία επίσης εκπληρώνεται : βλέποντας τον εαυτό του, γνωρίζοντας τον εαυτό του, ο Νάρκισσος πεθαίνει και το άψυχο σώμα του μετατρέπεται " σ' ένα άνθος κροκωτό μες τη μέση και με πέταλα κατάλευκα ζωσμένο" - στο λουλούδι του νάρκισσου
Χαβιέρ Θέρκας
Ο Νάρκισσος περνάει τα παιδικά του χρόνια ήρεμα, μακριά από τον αινιγματικό χρησμό του οιωνοσκόπου. Κατά τη διάρκεια της εφηβείας του τον ερωτεύονται άντρες και γυναίκες, αλλά εκείνος δεν ανταποκρίνεται σε κανέναν.
Μια μέρα που κυνηγούσε ελάφια στο δάσος, τον βλέπει η Ηχώ - " η νύμφη η βροντόφωνη, που ούτε να σωπαίνει άλλος σαν μιλεί, ούτε η ίδια πρώτη να μιλεί δεν έχει μάθει" - και τον ερωτεύεται.
Πιστός στην ψυχρότητα και την αλαζονεία του, ο Νάρκισσος την απορρίπτει και, ντροπιασμένη, καταρρακωμένη από τον πόνο, η Ηχώ κρύβεται στο δάσος και καταριέται αυτόν που είχε περιφρονήσει τόσους άντρες και γυναίκες πριν την ίδια: " έτσι ο ίδιος ν' αγαπά, έτσι αυτόν που αγαπά δικό του να μην κάνει"
Τότε η Νέμεσις, η κόρη της Νύχτας και θεά της εκδίκησης, ικανοποιεί την παράκληση της Ηχούς, και η γενναιοδωρία της αυτή σφραγίζει την καταστροφή του Νάρκισσου. Φτάνοντας σε μια γάργαρη πηγή, πνιγμένη στο χορτάρι, "που ασήμιζαν καθάρια τα νερά της", ο Νάρκισσος ξαπλώνει για να ξεκουραστεί και να πιει νερό, αλλά όταν σκύβει για να σβήσει τη δίψα του στην πηγή, μια διαφορετική κι ακόρεστη δίψα θεριεύει μέσα του, " απ' της θωριάς του το είδωλο που 'βλεπε μαγεμένος, ελπίδα δίχως σώμα ερωτεύτηκε, σώμα θαρρεί πως είν' αυτό που 'ναι νερό. Θαμπώνει ο ίδιος τον εαυτό του κι απ' την όψη του την ίδια μαγεμένος στέκει ασάλευτος λες κι ήταν άγαλμα από Παριανό μάρμαρο καμωμένο"
Η κατάρα της Ηχούς εκπληρώνεται: Όταν ο Νάρκισσος ερωτεύεται το είδωλο του που αντανακλάται στο νερό, εμπλέκεται σ' έναν ανέφικτο έρωτα. Αλλά και ο χρησμός του Τειρεσία επίσης εκπληρώνεται : βλέποντας τον εαυτό του, γνωρίζοντας τον εαυτό του, ο Νάρκισσος πεθαίνει και το άψυχο σώμα του μετατρέπεται " σ' ένα άνθος κροκωτό μες τη μέση και με πέταλα κατάλευκα ζωσμένο" - στο λουλούδι του νάρκισσου
Χαβιέρ Θέρκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου