Ο ταξιδιώτης του αιώνα

(μα αυτός δεν είναι ο έρωτας;; να 'σαι ευτυχισμένος που μένεις;), δεν είμαι και πολύ σίγουρος φίλε μου, πάντα μου έλεγα πως ο έρωτας είναι καθαρή κίνηση, κάτι σαν ταξίδι (μα αν ο έρωτας είναι ήδη ένα ταξίδι, ποιός ο λόγος να φεύγεις;), καλή ερώτηση, ε... ας πούμε για να επιστρέψεις, για να είσαι σίγουρος ότι είσαι εκεί όπου θέλεις να είσαι, πως μπορείς να ξέρεις αν είσαι στο σωστό μέρος αν δεν έχεις φύγει ποτέ από 'κει; (εγώ τι να σου πω, θέλω να σου πω ότι το αγαπώ το Βραδεμβούργο γιατί δεν θέλω να φύγω από 'δω), ναι, ναι, αλλά ισχύει το ίδιο και ως προς τα άτομα; Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά απ' το να ξαναβρίσκω φίλους που έχω να δω καιρό, κι αν καμμιά φορά γυρίζουμε σε κάποιους τόπους είναι για να ξαναβρούμε κάποιους ανθρώπους, δεν είν' έτσι;
Μπορεί όμως ο έρωτας να είναι σαν να επιστρέφεις από ταξίδι (εγώ, που είμαι πιο ηλικιωμένος, σκέφτομαι πως ο έρωτας, ή, αν θέλεις η αγάπη για ανθρώπους ή για αντικείμενα, έχει να κάνει με την αρμονία, και για μένα αρμονία είναι να ξεκουράζομαι, να παρατηρώ, να είμαι ευχαριστημένος όπου είμαι γι' αυτό και παίζω πάντα στην πλατεία (δεν μπορώ να διανοηθώ καλύτερο μέρος), τα αντικείμενα και οι τόποι είναι αμετάβλητοι, αλλά οι άνθρωποι αλλάζουν (αχ καλέ μου Χανς , μα και οι τόποι αλλάζουν, δεν βλέπεις τα κλαδιά, το ποτάμι;), κανείς δεν στέκεται σ' αυτά τα πράγματα κύριε οργανοπαίχτη, βαδίζεις δίχως να κοιτάζεις, εξοικειώνεσαι, εξοικειώνεσαι με το σπίτι σου, τη δουλειά σου, τους αγαπημένους σου και μετά πείθεσαι ότι αυτό είναι ζωή, πως δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, ενώ είναι καθαρή εξοικείωση
                                                                                 Αντρές Νέουμαν