Ο παραμυθάς

Σήμερα θα σας φιλέψω ένα παραμύθι:
"Μιά φορά κι έναν καιρό, ζούσε και βασίλευε ένας τυπάς που ήτονε γουστόζος, αλλά δεν τα πήγαινε καλά με το κεμέρι του. Τονε βρήκανε να χρωστάει κάτι διαφυγόντα, και βγήκε και το νούμερο: ένα δισεκατομμύριο παλιά λεφτά, από εκείνα τα πετσετάκια
Οι φίλοι και οι γνωστοί τον λυπηθήκανε που φαινόταν να τελειώνει η σταδιοδρομία του. Τόσο ξέρανε
Την άλλη μέρα δεν υπήρχε φαγωμένο ΦΠΑ. Αλλά γεννήθηκε μία εξαίσια επένδυση, μία πρωτοβουλία γλυκειά έως γλυκερή, φαρμακείας αναίρεσις, επιστροφή στην παρθένο φύση, όραμα βασιλέως των ορέων και υπέρτατη γραφικότης των στοχαστικών προσαρμογών
Μπορεί να του κόστισε όσο και το μπαγιόκο που έκρυψε, μπορεί ναι παραπάνω, αλλά δεν ήπρεπε να τα βάλει όλα μονοκοπανιά. Αγάλι-αγάλι με δόσεις
Πέρασαν τα χρόνια κι ένας αμφίχειρας που το έπαιζε δίπορτο, αναλόγως των ευκαιριών μου είπε ότι κάποιος πέραν της Μάγχης ή του Ατλαντικού, θα σας γελάσω, σφύριξε στους τότε κυβερνητικούς μία μάκινα: "Μ' αυτούς δεν βγάζεις άκρη. Λεφτά δεν θα δείτε ποτέ, παρεκτός κι αν στριμωχτούν, τους πείσετε να τα ξοδιάσουν μέσα στη χώρα. Δικαιοσύνη δεν θα έχετε, αλλά τα λεφτά θα γίνουν κάτι παραγωγικό και χρήσιμο"
Μετά από τόσα χρόνια ανακυκλώνεται το ίδιο παραμύθι. Αντί να κυνηγούν το αίτιο και τον καταφερτζή, τον πείθουν να πλερώσει για νόμιμα και καθωσπρέπει ειδικά προγράμματα, αφού μας κυκλώνει ολούθε η μαύρη φτώχεια
Περίληψη πρώτη: να μην μοιράζεις ηγεμόνα μου, λεφτά που δεν υπάρχουν στο τραπέζι
Περίληψη δεύτερη: ο Μακιαβέλης έγραψε πως ο κλέφτης κι ο διώκτης του έχουν την ίδια ιδιοσυγκρασία
Περίληψη τρίτη: η λεγόμενη διαπλοκή είναι απλώς για ξεκάρφωμα. Μιλάμε για του κισσού το πλάνο ψήλωμα, σε ξένα αναστυλώματα δεμένο. Χωρίς αναστυλώματα ο κισσός έρπει σαν το φίδι και πατιέται