Κατά τη διαδικασία της εμμηνόπαυσης σχεδόν τα 3/4 των γυναικών αναφέρουν συμπτώματα όπως οι εξάψεις ή οι νυχτερινές εφιδρώσεις. Οι εξάψεις συχνά διακόπτουν τον ύπνο και προκαλούν αλλαγές στη διάθεση, δυσκολία στη συγκέντρωση και διαταραχή της πρόσφατης μνήμης
Παρά τις αποτελεσματικές ορμονικές και μη ορμονικές θεραπείες λίγες γυναίκες θεραπεύονται
Η πλέον αποτελεσματική θεραπεία είναι η ορμονική υποκατάσταση που συστήνεται σε γυναίκες με μέτρια ή σοβαρά αγγειοκινητικά συμπτώματα ελλείψει αντενδείξεων. Τα ανωτέρω ισχύουν και για γυναίκες με πρόωρη εμμηνόπαυση, οι περισσότερες των οποίων παραμένουν χωρίς αντιμετώπιση παρά το γεγονός ότι τα συμπτώματα επηρεάζουν την καθημερινότητα τους (δραστηριότητες, ύπνο, ποιότητα ζωής). Για γυναίκες με αντενδείξεις ή με προτίμηση για μη ορμονικές προσεγγίσεις πολλές αποτελεσματικές επιλογές είναι διαθέσιμες, όπως π.χ. χαμηλή δόση παροξετίνης (paroxetine)
H χρήση συστηματικής ορμονικής θεραπείας έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια κατά 80%. Το 2002 σχεδιάστηκε η WHI μελέτη για τους κινδύνους και τα οφέλη της μακροχρόνιας χρήσης ορμονικής υποκατάστασης. Όμως οι γυναίκες που συμμετείχαν ήταν στην έναρξη της θεραπείας κατά μέσο όρο 63 ετών. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης χρησιμοποιούνται για τη λήψη αποφάσεων σε γυναίκες 40-50 ετών με σοβαρά αγγεικινητικά συμπτώματα. Λίγα φάρμακα έχουν μελετηθεί τόσο καλά όσο η ορμονική υποκατάσταση σε γυναίκες 50 ετών. Ο κίνδυνος επιπλοκών είναι πολύ χαμηλότερος σε νεότερες γυναίκες και επιπλέον υπάρχουν σκευάσματα με χαμηλή περιεκτικότητα σε ορμόνες ή χορηγούμενα διαδερμικά. Τα τελευταία χρόνια έχουν εγκριθεί μη ορμονικά σκευάσματα για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της εμμηνόπαυσης όπως οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης , νοραδρεναλίνης και γκαμπαπεντίνης αλλά δεν είναι τόσο αποτελεσματικά. Προτείνεται η χρήση ορμονών σε γυναίκες πρόσφατα στην εμμηνόπαυση, και με έντονα συμπτώματα όταν δεν υπάρχουν αντενδείξεις όπως κίνδυνος καρκίνου στο μαστό και καρδιαγγειακή νόσος. Επιπλέον η κολπική ατροφία εμφανίζεται σε έως 45% των γυναικών και επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα ζωής στην εμμηνόπαυση. Οι γιατροί θα πρέπει να εξοικειωθούν με τις επιλογές θεραπείας και τη διαχείρηση της εμμηνόπαυσης η οποία είναι ανεπαρκής. Θα πρέπει να ενημερωθούν για τρέχουσες ορμονικές και μη ορμονικές απόψεις και να βοηθούν τις γυναίκες να κάνουν συνειδητές επιλογές θεραπείας
Παρά τις αποτελεσματικές ορμονικές και μη ορμονικές θεραπείες λίγες γυναίκες θεραπεύονται
Η πλέον αποτελεσματική θεραπεία είναι η ορμονική υποκατάσταση που συστήνεται σε γυναίκες με μέτρια ή σοβαρά αγγειοκινητικά συμπτώματα ελλείψει αντενδείξεων. Τα ανωτέρω ισχύουν και για γυναίκες με πρόωρη εμμηνόπαυση, οι περισσότερες των οποίων παραμένουν χωρίς αντιμετώπιση παρά το γεγονός ότι τα συμπτώματα επηρεάζουν την καθημερινότητα τους (δραστηριότητες, ύπνο, ποιότητα ζωής). Για γυναίκες με αντενδείξεις ή με προτίμηση για μη ορμονικές προσεγγίσεις πολλές αποτελεσματικές επιλογές είναι διαθέσιμες, όπως π.χ. χαμηλή δόση παροξετίνης (paroxetine)
H χρήση συστηματικής ορμονικής θεραπείας έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια κατά 80%. Το 2002 σχεδιάστηκε η WHI μελέτη για τους κινδύνους και τα οφέλη της μακροχρόνιας χρήσης ορμονικής υποκατάστασης. Όμως οι γυναίκες που συμμετείχαν ήταν στην έναρξη της θεραπείας κατά μέσο όρο 63 ετών. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης χρησιμοποιούνται για τη λήψη αποφάσεων σε γυναίκες 40-50 ετών με σοβαρά αγγεικινητικά συμπτώματα. Λίγα φάρμακα έχουν μελετηθεί τόσο καλά όσο η ορμονική υποκατάσταση σε γυναίκες 50 ετών. Ο κίνδυνος επιπλοκών είναι πολύ χαμηλότερος σε νεότερες γυναίκες και επιπλέον υπάρχουν σκευάσματα με χαμηλή περιεκτικότητα σε ορμόνες ή χορηγούμενα διαδερμικά. Τα τελευταία χρόνια έχουν εγκριθεί μη ορμονικά σκευάσματα για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της εμμηνόπαυσης όπως οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης , νοραδρεναλίνης και γκαμπαπεντίνης αλλά δεν είναι τόσο αποτελεσματικά. Προτείνεται η χρήση ορμονών σε γυναίκες πρόσφατα στην εμμηνόπαυση, και με έντονα συμπτώματα όταν δεν υπάρχουν αντενδείξεις όπως κίνδυνος καρκίνου στο μαστό και καρδιαγγειακή νόσος. Επιπλέον η κολπική ατροφία εμφανίζεται σε έως 45% των γυναικών και επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα ζωής στην εμμηνόπαυση. Οι γιατροί θα πρέπει να εξοικειωθούν με τις επιλογές θεραπείας και τη διαχείρηση της εμμηνόπαυσης η οποία είναι ανεπαρκής. Θα πρέπει να ενημερωθούν για τρέχουσες ορμονικές και μη ορμονικές απόψεις και να βοηθούν τις γυναίκες να κάνουν συνειδητές επιλογές θεραπείας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου