Kάθε Σάββατο απόγευμα, όλοι μια οικογένεια, μπαλάκια με φτερά πετούσαν πάνω απ' τους φράχτες, γατιά και κουτάβια ξεπόρτιζαν, τα μπαλάκια επιστρέφονταν πάνω απ' τους φράχτες, τα γατιά - 'αχ το γλυκούλι μου' - και τα κουτάβια - 'αχ το γλυκούλι μου'- παραδίνονταν απ' τις αυλόπορτες κι απ' τις τρύπες του φράχτη. Η ένταση των φωνών μαλακωμένη, ποτέ προσωπική.
Καμιά φορά μόνο, οι φωνές ξέφευγαν απ' την κανονική τους καμπύλη και γρατσούνιζαν τον ουρανό της γειτονιάς, πάντοτε γι' ασήμαντες αφορμές, ποτέ για τις αληθινές : όταν το πιατάκι του τσαγιού έσπαζε με κρότο, όταν κυλούσε η μπάλα και τσάκιζε τα λουλούδια, όταν κάποιο παιδικό χέρι πετούσε μια χούφτα χαλίκια κι έγδερνε τη μπογιά του αυτοκινήτου, όταν τα φρεσκοπλυμένα και τα φρεσκοσιδερωμάνα μούσκευαν με το λάστιχο του ποτίσματος - τότε οι φωνές στρίγκλιζαν
Οι φωνές που δεν κάνει να στριγκλίσουν για την απάτη, τη μοιχεία, την έκτρωση
"Α, παραείναι ευαίσθητα τ' αυτιά σου, γιατί δεν παίρνεις κάτι;"
Μην πάρεις τίποτα Μαρί
Χαϊνριχ Μπελ
Καμιά φορά μόνο, οι φωνές ξέφευγαν απ' την κανονική τους καμπύλη και γρατσούνιζαν τον ουρανό της γειτονιάς, πάντοτε γι' ασήμαντες αφορμές, ποτέ για τις αληθινές : όταν το πιατάκι του τσαγιού έσπαζε με κρότο, όταν κυλούσε η μπάλα και τσάκιζε τα λουλούδια, όταν κάποιο παιδικό χέρι πετούσε μια χούφτα χαλίκια κι έγδερνε τη μπογιά του αυτοκινήτου, όταν τα φρεσκοπλυμένα και τα φρεσκοσιδερωμάνα μούσκευαν με το λάστιχο του ποτίσματος - τότε οι φωνές στρίγκλιζαν
Οι φωνές που δεν κάνει να στριγκλίσουν για την απάτη, τη μοιχεία, την έκτρωση
"Α, παραείναι ευαίσθητα τ' αυτιά σου, γιατί δεν παίρνεις κάτι;"
Μην πάρεις τίποτα Μαρί
Χαϊνριχ Μπελ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου