Προσδιορισμός χρόνιας ανωορρηξίας
Οι κλινικοί γιατροί βάζουν τη διάγνωση της ολιγομηνόρροιας όταν ο κύκλος διαρκεί >35 ημέρες ή προκύπτει λιγότερες από οκτώ φορές το χρόνο, αν και υπάρχουν γυναίκες με τακτική έμμηνη ρύση και ανωοθυλακιορρηξία. Για να επιβαβαιώσουμε ανωορρηξία μπορούμε να μετρήσουμε προγεστερόνη στην υποτιθέμενη μεσοκυκλική φάση του κύκλου και να βάλουμε τη διάγνωση αν τα επίπεδα είναι χαμηλότερα από 3–4 ng/mL
PCO προεφηβικά
Πρώιμη εφηβαρχή ή αδρεναρχή έχει συνδεθεί με ανάπτυξη αργότερα πολυκυστικού, χωρίς να είναι γνωστοί οι μηχανισμοί. Ίσως η έκθεση από νωρίς σε ανδρογόνα και μάλιστα επινεφριδιακά να αποτελεί αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης PCO. Χρειάζεται παρακολούθηση αυτών των παιδιών , ιδιαίτερα αν είναι παχύσαρκα λόγω αυξημένου κινδύνου ανάπτυξης μεταβολικού συνδρόμου αργότερα στη ζωή τους
PCO και εφηβεία
Μία μέση ηλικία έναρξης εμμήνου ρύσης είναι τα 12.5 χρόνια, με κύκλους ανά 21-45 ημέρες και με διάρκεια ροής 7 ημερών . Διαταραχή του κύκλου συνήθως συμβαίνει τα 3 πρώτα χρόνια και μετά το τρίτο έτος στο 60-80% οι κύκλοι προκύπτουν ανά 21-34 ημέρες όπως στην ενήλικη ζωή. Η ηλικία εμφάνισης εμμήνου ρύσης σχετίζεται με την έναρξη τακτικών κύκλων ωορρηξίας όμως μετά την εμμηναρχή μπορεί να χρειάζονται 3-5 χρόνια για να σταθεροποιηθούν ωορρηκτικοί κύκλοι σε ποσοστό 50%. Πολλά ασυμπτωματικά κορίτσια στη εφηβεία έχουν PCO εμφάνιση στο ΥΗΓ και για 1.3-3.8 χρόνια μετά την εμμηναρχή η εμφάνιση αυτή μπορεί να είναι φυσιολογική. Τα διαγνωστικά κριτήρια του PCO στην ηλικία αυτή είναι ασαφή και επιτείνονται από την αδυναμία των γιατρών να κάνουν διακολπικό ΥΗΓ
PCO και εμμηνόπαυση
Γυναίκες με PCO μπορεί να αναπτύξουν τακτικό έμμηνο κύκλο μεγαλώνοντας. Έχουν μικρότερο όγκο ωοθηκών, μικρότερο πληθυσμό ωοθυλακίων, υψηλότερα επίπεδα FSH και χαμηλότερα ανασταλτίνης Β και ΑΜΗ. Επίσης με την ηλικία μειώνονται τα επίπεδα ανδρογόνων. Η διάγνωση συνήθως επιβεβαιώνεται από το ιστορικό υπερανδρογοναιμίας και ολιγομηνόρροιας
Επομένως
Τα κριτήρια για τη διάγνωση του συνδρόμου βασίζονται κυρίως στην εμπειρία και λιγότερο στην απόδειξη. Η ωοθήκη είναι κεντρικής σημασίας για την διαταραχή και είναι απαραίτητη να αποκλείσουμε άλλες ενδοκρινοπάθειες. Οι βελτιωμένες τεχνικές απεικόνισης και μέτρησης ανδρογόνων βοηθούν σημαντικά. Η διάγνωση του συνδρόμου σε κορίτσια περί την εμμηναρχή είναι προβληματική γιατί συμπίπτουν τα ευρήματα με αυτά της φυσιολογικής ωρίμανσης της εφηβείας
Οι κλινικοί γιατροί βάζουν τη διάγνωση της ολιγομηνόρροιας όταν ο κύκλος διαρκεί >35 ημέρες ή προκύπτει λιγότερες από οκτώ φορές το χρόνο, αν και υπάρχουν γυναίκες με τακτική έμμηνη ρύση και ανωοθυλακιορρηξία. Για να επιβαβαιώσουμε ανωορρηξία μπορούμε να μετρήσουμε προγεστερόνη στην υποτιθέμενη μεσοκυκλική φάση του κύκλου και να βάλουμε τη διάγνωση αν τα επίπεδα είναι χαμηλότερα από 3–4 ng/mL
PCO προεφηβικά
Πρώιμη εφηβαρχή ή αδρεναρχή έχει συνδεθεί με ανάπτυξη αργότερα πολυκυστικού, χωρίς να είναι γνωστοί οι μηχανισμοί. Ίσως η έκθεση από νωρίς σε ανδρογόνα και μάλιστα επινεφριδιακά να αποτελεί αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης PCO. Χρειάζεται παρακολούθηση αυτών των παιδιών , ιδιαίτερα αν είναι παχύσαρκα λόγω αυξημένου κινδύνου ανάπτυξης μεταβολικού συνδρόμου αργότερα στη ζωή τους
PCO και εφηβεία
Μία μέση ηλικία έναρξης εμμήνου ρύσης είναι τα 12.5 χρόνια, με κύκλους ανά 21-45 ημέρες και με διάρκεια ροής 7 ημερών . Διαταραχή του κύκλου συνήθως συμβαίνει τα 3 πρώτα χρόνια και μετά το τρίτο έτος στο 60-80% οι κύκλοι προκύπτουν ανά 21-34 ημέρες όπως στην ενήλικη ζωή. Η ηλικία εμφάνισης εμμήνου ρύσης σχετίζεται με την έναρξη τακτικών κύκλων ωορρηξίας όμως μετά την εμμηναρχή μπορεί να χρειάζονται 3-5 χρόνια για να σταθεροποιηθούν ωορρηκτικοί κύκλοι σε ποσοστό 50%. Πολλά ασυμπτωματικά κορίτσια στη εφηβεία έχουν PCO εμφάνιση στο ΥΗΓ και για 1.3-3.8 χρόνια μετά την εμμηναρχή η εμφάνιση αυτή μπορεί να είναι φυσιολογική. Τα διαγνωστικά κριτήρια του PCO στην ηλικία αυτή είναι ασαφή και επιτείνονται από την αδυναμία των γιατρών να κάνουν διακολπικό ΥΗΓ
PCO και εμμηνόπαυση
Γυναίκες με PCO μπορεί να αναπτύξουν τακτικό έμμηνο κύκλο μεγαλώνοντας. Έχουν μικρότερο όγκο ωοθηκών, μικρότερο πληθυσμό ωοθυλακίων, υψηλότερα επίπεδα FSH και χαμηλότερα ανασταλτίνης Β και ΑΜΗ. Επίσης με την ηλικία μειώνονται τα επίπεδα ανδρογόνων. Η διάγνωση συνήθως επιβεβαιώνεται από το ιστορικό υπερανδρογοναιμίας και ολιγομηνόρροιας
Επομένως
Τα κριτήρια για τη διάγνωση του συνδρόμου βασίζονται κυρίως στην εμπειρία και λιγότερο στην απόδειξη. Η ωοθήκη είναι κεντρικής σημασίας για την διαταραχή και είναι απαραίτητη να αποκλείσουμε άλλες ενδοκρινοπάθειες. Οι βελτιωμένες τεχνικές απεικόνισης και μέτρησης ανδρογόνων βοηθούν σημαντικά. Η διάγνωση του συνδρόμου σε κορίτσια περί την εμμηναρχή είναι προβληματική γιατί συμπίπτουν τα ευρήματα με αυτά της φυσιολογικής ωρίμανσης της εφηβείας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου