Η νόσος Cushing προκαλείται από κορτικοτρόφα αδενώματα της υπόφυσης (ACTH-secreting). Ο ακριβής μηχανισμός δημιουργίας των αδενωμάτων αυτών παραμένει απροσδιόριστος. Υπάρχουν όμως από το 2012 σημαντικές ανακαλύψεις για τον κρίσιμο ρόλο του επιδερμικού αυξητικού παράγοντα (epidermal growth factor -EGF), την υπερέκφραση ορισμένων γονιδίων (testicular orphan nuclear receptor 4-TR4 και heat shock protein 90-HSP90) και την ενεργοποίηση μεταλλάξεων στο γονίδιο USP8 (ubiquitin-specific peptidase 8)
Κλινική εικόνα
Χρόνια υπερέκκριση κορτιζόλης από τον φλοιό των επινεφριδίων. Τα αίτια είναι αδένωμα υπόφυσης -νόσος Cushing- , έκτοπη παραγωγή ACTH, και αδένωμα επινεφριδίων. Η συχνότητα είναι 30-60 ασθενείς /1.000.000 πληθυσμού. Το αδένωμα αντιπροσωπεύει το 70% των περιπτώσεων, και στο 80% αυτών είναι μικρά αδενώματα <1εκ. Η διάγνωση βασίζεται στα αυξημένα επίπεδα ACTH και το πλεόνασμα κορτιζόλης, και λόγω της χρόνιας έκθεσης σε κορτικοειδή ο ασθενής παρουσιάζει κεντρική παχυσαρκία, σακχαρώδη διαβήτη, αρτηριακή υπέρταση, μυική ατροφία, ευθραυστότητα δέρματος και οστεοπόρωση. Μειωμένη ποιότητα ζωής, ψυχιατρικές εκδηλώσεις και τετραπλάσια αύξηση θνητότητας λόγω μεταβολικών και καρδιαγγειακών επιπλοκών
Θεραπεία
H θεραπεία εκλογής είναι η διασφηνοειδική υποφυσεκτομή. Είναι μεγάλο το ποσοστό υποτροπής. Σε υποτροπή ή σε ανεγχείρητους όγκους μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακτινοθεραπεία και εναλλακτικά φαρμακευτική αγωγή. Τα διαθέσιμα φάρμακα είναι αποκλειστές του υποδοχέα γλυκοκορτικοειδών (μιφεπριστόνη), αναστολείς απελευθέρωσης ACTH (αγωνιστές ντοπαμίνης, ανάλογα σωματοστατίνης) ή της σύνθεσης κορτιζόλης (κετοκοναζόλη, ετομιδάτη, μετυραπόνη, μιτοτάνη). Τα φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν ανεπιθύμητες ενέργειες και απαιτούν στενή βιοχημική και κλινική εποπτεία από έμπειρο ενδοκρινολόγο
Κλινική εικόνα
Χρόνια υπερέκκριση κορτιζόλης από τον φλοιό των επινεφριδίων. Τα αίτια είναι αδένωμα υπόφυσης -νόσος Cushing- , έκτοπη παραγωγή ACTH, και αδένωμα επινεφριδίων. Η συχνότητα είναι 30-60 ασθενείς /1.000.000 πληθυσμού. Το αδένωμα αντιπροσωπεύει το 70% των περιπτώσεων, και στο 80% αυτών είναι μικρά αδενώματα <1εκ. Η διάγνωση βασίζεται στα αυξημένα επίπεδα ACTH και το πλεόνασμα κορτιζόλης, και λόγω της χρόνιας έκθεσης σε κορτικοειδή ο ασθενής παρουσιάζει κεντρική παχυσαρκία, σακχαρώδη διαβήτη, αρτηριακή υπέρταση, μυική ατροφία, ευθραυστότητα δέρματος και οστεοπόρωση. Μειωμένη ποιότητα ζωής, ψυχιατρικές εκδηλώσεις και τετραπλάσια αύξηση θνητότητας λόγω μεταβολικών και καρδιαγγειακών επιπλοκών
Θεραπεία
H θεραπεία εκλογής είναι η διασφηνοειδική υποφυσεκτομή. Είναι μεγάλο το ποσοστό υποτροπής. Σε υποτροπή ή σε ανεγχείρητους όγκους μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακτινοθεραπεία και εναλλακτικά φαρμακευτική αγωγή. Τα διαθέσιμα φάρμακα είναι αποκλειστές του υποδοχέα γλυκοκορτικοειδών (μιφεπριστόνη), αναστολείς απελευθέρωσης ACTH (αγωνιστές ντοπαμίνης, ανάλογα σωματοστατίνης) ή της σύνθεσης κορτιζόλης (κετοκοναζόλη, ετομιδάτη, μετυραπόνη, μιτοτάνη). Τα φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν ανεπιθύμητες ενέργειες και απαιτούν στενή βιοχημική και κλινική εποπτεία από έμπειρο ενδοκρινολόγο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου