Ο ποταμός της μνήμης

Ηχώ κάκα. Κόκυ λόκυ. Κάκα λάλα. Ζωντανά πλάσματα που πάντα μιλούν. Πως ξέρεις ότι είναι ζωντανά. Πάντα με το κοίτα, με το άκου, με το δες τι εννοώ. Τι μπορεί να σημαίνουν τα πράγματα που να μην είναι ήδη τα ίδια αυτό το κάτι; Τα ζωντανά πράγματα βγάζουν τέτοιους ήχους μόνο και μόνο για να πουν ότι λέει καλύτερα η σιωπή. Τα νεκρά πράγματα είναι ήδη ότι είναι και μπορούν να το βουλώσουν εν ειρήνη
Οι άνθρωποι είναι οι χειρότεροι. Πέφτουν πάνω του με τις λέξεις τους. Χειρότεροι από τζιτζίκια μια ζεστή νύχτα. Ή από αχό βατράχων. Άκου πως αναβρύζει. Άκου τα πουλιά. Αλλά τα πουλιά θα μπορούσαν να ηχούν και πιό δυνατά
Η μητέρα του του το 'λεγε. Όσο πιο λίγο κάτι, τόσο πιό δυνατά ηχεί. Πάρε για παράδειγμα τον άνεμο. Τόσος σαματάς για να πάει χωρίς λόγο απ' το πουθενά στο πουθενά, και δεν υπαρχει άλλο πράγμα στον κόσμο που 'ναι πιο λίγο από τον άνεμο
                                                                                                        Ρίτσαρντ Πάουερς