Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Πόλη κοιμισμένη η αμαρτία
την ξύπνησες για να την κατακτήσεις
Οι θεοί είναι μικροί, έλεγες, χρειάζεται η άβυσσος
για να γεννηθεί ένα αστέρι
Το σχέδιο του κόσμου με είχε περιγράψει
η αυγή, μάγισσα γερασμένη
με παρέδιδε στη νύχτα
ύπνος χωρίς θαύμα
Η αμαρτία ήταν να με σηκώσεις ως το βουνό
να με πεις θυμάρι, πέτρα
ήταν να σε κοιτώ
με τ' άλογα να μεγαλώνεις
και να τ' αφήνεις πίσω
στη σιγουριά
Τι θλίψη ν' αναχωρείς με τα σύννεφα
και να μην ξέρω ποιό άστρο
θα κλείσει τον κύκλο σου!