Η αντιδιουρητική είναι μικρό πολυπεπτίδιο που συντίθεται στον υποθάλαμο και αποθηκεύεται στον οπίσθιο λοβό της υπόφυσης και εκκρίνεται σαν απάντηση στην υπερωσμωτικότητα του πλάσματος και την υποογκαιμία
Η υπονατριαιμία είναι η συνηθέστερη ηλεκτρολυτική διαταραχή. Για την αντιμετώπιση της λείπουν μελέτες καθώς και ασφαλείς και αξιόπιστες προσεγγίσεις
Η παρατήρηση ότι εκχυλίσματα οπίσθιας υπόφυσης αναστέλλουν την έκκριση των ούρων έγινε όταν χρησιμοποιήθηκαν εκχυλίσματα για να αυξήσουν την αρ.πίεση. Δεκαετίες αργότερα περιγράφηκε ο ωσμωτικός έλεγχος στην έκκρισης αντιδιουρητικής. Αργότερα περιγράφηκε ασθενής με καρκίνο του πνεύμονα, συμπυκνωμένα ούρα και υπονατριαιμία μία κατάσταση που αναφέρεται ως σύνδρομο απρόσφορης έκκρισης αντιδιουρητικής (SIADH ). Έγινε ο καθορισμός της αλληλουχίας των αμινοξέων της αντιδιουρητικής και στη συνέχεια ταυτοποιήθηκε το γονίδιο 11 και οι υποδοχείς της ορμόνης. Ο υποδοχέας V1a βρίσκεται στο ήπαρ, λεία μυικά κύτταρα, μυοκάρδιο, εγκέφαλο και αιμοπετάλια, ο υποδοχέας V1b εμπλέκεται στην έκκριση κορικοτροπίνης στην πρόσθια υπόφυση και ξεκινάει την κυτταρική σηματοδότηση αυξάνοντας τα επίπεδα του ενδοκυττάριου ασβεστίου
Ο V2 υποδοχέας βρίσκεται βασικά στη μεμβράνη του αθροιστικού σωληναρίου και λειτουργεί μέσω c-AMP. Μεταλλάξεις του οδηγούν σε διαταραχή ισορροπίας του νερού (συγγενής νεφρογενής άποιος και συγγενές σύνδρομο απρόσφορης έκκρισης αντιδιουρητικής-NSIAD). Η ανακάλυψη των διαύλων νερού, ένα από τα οποία (aquaporin-2) ρυθμίζεται από την αντιδιουρητική ολοκλήρωσε τη μελέτη της κυτταρικής δράσης της ορμόνης. Η διευκρίνηση των αμινοξέων της αντιδιουρητικής οδήγησε στη σύνθεση ανταγωνιστών πολυπεπτιδίων. H μοζαβαπτάνη, η τολβαπτάνη και η κονιβαπτάνη ανταγωνιστές των V2 υποδοχέων πήραν έγκριση για την αντιμετώπιση της ευ-ογκαιμικής υπονατριαιμίας. Τα φάρμακα έχουν ημίσεια ζωή από 6-10 ώρες οπότε η δράση τους έχει το μέγιστο αποτέλεσμα αρκετές ώρες μετά τη χορήγηση. Μεταβολίζονται από το κυτόχρωμα P-450. Αυξάνουν τη ροή των ούρων και την απέκκριση νερού-ελεύθερου ηλεκτρολυτών, χωρίς ουσιώδεις αλλαγές στην απέκκριση νατρίου-καλίου. Δεν είναι δραστικά σε χρόνια νεφρική νόσο τελικού σταδίου. Η αύξηση στα επίπεδα νατρίου είναι κατά μέσο όρο είναι 4.30 mmol/L σε 3-7 ημέρες. Φαίνεται ότι έχουν ρόλο στη θεραπεία ασθενών με υπονατριαιμία και συμπτώματα απο το ΚΝΣ αν και λίγες μελέτες είναι διαθέσιμες. Ανεπιθύμητες ενέργειες είναι πολυουρία, συχνουρία, δίψα, ξηροστομία και δυσκοιλιότητα και σε λίγους ασθενείς ηπατική βλάβη αναστρέψιμη μετά τη διακοπή του φαρμάκου
Η γρήγορη αποκατάσταση της υπονατριαιμίας αυξάνει τον κίνδυνο απομυελίνωσης (σπάνιο), ωστόσο το νάτριο πρέπει να παρακολουθείται συχνά και να αποφεύγεται ο συνδυασμός με υπέρτονο αλατούχο διάλυμα
Η υπονατριαιμία είναι η συνηθέστερη ηλεκτρολυτική διαταραχή. Για την αντιμετώπιση της λείπουν μελέτες καθώς και ασφαλείς και αξιόπιστες προσεγγίσεις
Η παρατήρηση ότι εκχυλίσματα οπίσθιας υπόφυσης αναστέλλουν την έκκριση των ούρων έγινε όταν χρησιμοποιήθηκαν εκχυλίσματα για να αυξήσουν την αρ.πίεση. Δεκαετίες αργότερα περιγράφηκε ο ωσμωτικός έλεγχος στην έκκρισης αντιδιουρητικής. Αργότερα περιγράφηκε ασθενής με καρκίνο του πνεύμονα, συμπυκνωμένα ούρα και υπονατριαιμία μία κατάσταση που αναφέρεται ως σύνδρομο απρόσφορης έκκρισης αντιδιουρητικής (SIADH ). Έγινε ο καθορισμός της αλληλουχίας των αμινοξέων της αντιδιουρητικής και στη συνέχεια ταυτοποιήθηκε το γονίδιο 11 και οι υποδοχείς της ορμόνης. Ο υποδοχέας V1a βρίσκεται στο ήπαρ, λεία μυικά κύτταρα, μυοκάρδιο, εγκέφαλο και αιμοπετάλια, ο υποδοχέας V1b εμπλέκεται στην έκκριση κορικοτροπίνης στην πρόσθια υπόφυση και ξεκινάει την κυτταρική σηματοδότηση αυξάνοντας τα επίπεδα του ενδοκυττάριου ασβεστίου
Ο V2 υποδοχέας βρίσκεται βασικά στη μεμβράνη του αθροιστικού σωληναρίου και λειτουργεί μέσω c-AMP. Μεταλλάξεις του οδηγούν σε διαταραχή ισορροπίας του νερού (συγγενής νεφρογενής άποιος και συγγενές σύνδρομο απρόσφορης έκκρισης αντιδιουρητικής-NSIAD). Η ανακάλυψη των διαύλων νερού, ένα από τα οποία (aquaporin-2) ρυθμίζεται από την αντιδιουρητική ολοκλήρωσε τη μελέτη της κυτταρικής δράσης της ορμόνης. Η διευκρίνηση των αμινοξέων της αντιδιουρητικής οδήγησε στη σύνθεση ανταγωνιστών πολυπεπτιδίων. H μοζαβαπτάνη, η τολβαπτάνη και η κονιβαπτάνη ανταγωνιστές των V2 υποδοχέων πήραν έγκριση για την αντιμετώπιση της ευ-ογκαιμικής υπονατριαιμίας. Τα φάρμακα έχουν ημίσεια ζωή από 6-10 ώρες οπότε η δράση τους έχει το μέγιστο αποτέλεσμα αρκετές ώρες μετά τη χορήγηση. Μεταβολίζονται από το κυτόχρωμα P-450. Αυξάνουν τη ροή των ούρων και την απέκκριση νερού-ελεύθερου ηλεκτρολυτών, χωρίς ουσιώδεις αλλαγές στην απέκκριση νατρίου-καλίου. Δεν είναι δραστικά σε χρόνια νεφρική νόσο τελικού σταδίου. Η αύξηση στα επίπεδα νατρίου είναι κατά μέσο όρο είναι 4.30 mmol/L σε 3-7 ημέρες. Φαίνεται ότι έχουν ρόλο στη θεραπεία ασθενών με υπονατριαιμία και συμπτώματα απο το ΚΝΣ αν και λίγες μελέτες είναι διαθέσιμες. Ανεπιθύμητες ενέργειες είναι πολυουρία, συχνουρία, δίψα, ξηροστομία και δυσκοιλιότητα και σε λίγους ασθενείς ηπατική βλάβη αναστρέψιμη μετά τη διακοπή του φαρμάκου
Η γρήγορη αποκατάσταση της υπονατριαιμίας αυξάνει τον κίνδυνο απομυελίνωσης (σπάνιο), ωστόσο το νάτριο πρέπει να παρακολουθείται συχνά και να αποφεύγεται ο συνδυασμός με υπέρτονο αλατούχο διάλυμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου