Ένα τοπίο ανείπωτης ομορφιάς και απερίγραπτης γαλήνης απλωνόταν γύρω του, το ένιωθε μέχρι τα μύχια του είναι του, μάλλον το ένιωθε, εξήγησε, παρά το έβλεπε, γιατί είχε τα μάτια του κλειστά, τα χέρια ανοιχτά, χαλαρά, τα πόδια ελαφρώς ανοιχτά, σε άνετη στάση, το παχύ γρασίδι, τόσο μαλακό, όσο ένα πούπουλο, η θωπευτική αύρα σαν χέρια τρυφερά, τα αέρινα κύματα του ήλιου σαν οικεία ανάσα που σχεδόν τον άγγιζε...
και η πλούσια βλάστηση που τον περιέβαλλε, και τα ζώα πέρα μακριά που αναπαύονταν στη σκιά, και ο ουρανός, αυτό το γαλάζιο πέπλο, εκεί ψηλά, και η γη, με την ποικιλία των αρωμάτων της, κι αυτό, κι εκείνο, είπε, μια άπειρη, απεριόριστη, ατελείωτη αλληλουχία παρατιθέμενων στοιχείων, ακινητοποιημένων μέσα στην άκαμπτη ενδελέχεια τους, και ο ίδιος επίσης βρισκόταν στην ίδια κατάσταση άκαμπτης ενδελέχειας, ξαπλωμένος έτσι, σχεδόν καρφωμένος στο έδαφος, τεντωνόταν και βυθιζόταν και αναδυόταν ξανά, ξεδιπλωνόταν μέσα στη μεθυστική γλυκύτητα της ηρεμίας,
θαρρείς και υπήρχε μια τέτοια γλυκύτητα και μια τέτοια ηρεμία,
σαν να υπήρχαν ένα τέτοιο τοπίο και μια τέτοια γαλήνη,
ή, είπε ο Κόριμ,
σαν να μπορούσαν να υπάρχουν
και η πλούσια βλάστηση που τον περιέβαλλε, και τα ζώα πέρα μακριά που αναπαύονταν στη σκιά, και ο ουρανός, αυτό το γαλάζιο πέπλο, εκεί ψηλά, και η γη, με την ποικιλία των αρωμάτων της, κι αυτό, κι εκείνο, είπε, μια άπειρη, απεριόριστη, ατελείωτη αλληλουχία παρατιθέμενων στοιχείων, ακινητοποιημένων μέσα στην άκαμπτη ενδελέχεια τους, και ο ίδιος επίσης βρισκόταν στην ίδια κατάσταση άκαμπτης ενδελέχειας, ξαπλωμένος έτσι, σχεδόν καρφωμένος στο έδαφος, τεντωνόταν και βυθιζόταν και αναδυόταν ξανά, ξεδιπλωνόταν μέσα στη μεθυστική γλυκύτητα της ηρεμίας,
θαρρείς και υπήρχε μια τέτοια γλυκύτητα και μια τέτοια ηρεμία,
σαν να υπήρχαν ένα τέτοιο τοπίο και μια τέτοια γαλήνη,
ή, είπε ο Κόριμ,
σαν να μπορούσαν να υπάρχουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου