Όσοι διατεινόμαστε ότι η ανάγνωση της λογοτεχνίας, καθώς και όλος ο πνευματικός και υλικός πολιτισμός που την στηρίζει και την περιβάλλει, αποτελεί ένα είδος ατομικής ευεργεσίας, με σημαντικές όμως συνέπειες στον συλλογικό βίο
όσοι, απέναντι στους αντιανθρωπισμούς που συνεχίζουν να στοιβάζονται σαν πυρηνικά απόβλητα αχρηστευμένων θεωριών, επιμένουμε ότι η μελέτη και η μάθηση, διατηρεί μια ιστορική συνάφεια με την συνεχιζόμενη πάλη της ανθρωπότητας κατά της άγνοιας, της δεισιδαιμονίας, της τυρρανίας, της μισαλλοδοξίας, του φανατισμού, του ολοκληρωτισμού
όσοι υποψιαζόμαστε ότι η λογοτεχνία και η τέχνη περιθάλπτουν ένα απολύτως ζωτικό για όλους αίτημα διάρκειας, με σεβασμό στην ιδαιτερότητα και την διαφορά
όσοι χρησιμοποιούμε τη λέξη λογοτεχνία σαν ορισμό για μια σειρά αξιών που αφορούν την κατανόηση του εαυτού μας και των συναισθημάτων μας για τον κόσμο
όσοι με άλλα λόγια αγαπάμε την λογοτεχνία, κοντεύουμε να καταντήσουμε αμήχανα φαντάσματα
Οι λόγοι που ωθούν έναν άνθρωπο μέσα στη δίνη της καθημερινότητας να περισώσει και να αφιερώσει δύο ώρες από τον ελεύθερο χρόνο του για να διαβάσει ένα βιβλίο ή να παρακολουθήσει μία θεατρική παράσταση, τα πραγματικά κίνητρα αυτής της πράξης γίνονται όλο και πιο ακατανόητα και ξένα. Η ανάγνωση της λογοτεχνίας, αυτή η αναδιαπραγμάτευση του εαυτού μας και του άλλου, σπρώχνεται στη γωνιά σαν τιμωρημένη.
Από το δημοτικό ως το πανεπιστήμιο, ο μαθητεύων νους χτυπιέται ανηλεώς σαν το χταπόδι, μια στην απόλυτη κοινοτοπία, μια στην ξιπασιά. Παιδιά του ελληνικού γυμνασίου, κατά θλιβερό κανόνα δεν έχουν διαβάσει ούτε μία ολόκληρη νουβέλλα στη ζωή τους , δεν έχουν νιώσει ούτε στιγμή την χαρά της κατά μόνας ανάγνωσης. Άφεριμ!
όσοι, απέναντι στους αντιανθρωπισμούς που συνεχίζουν να στοιβάζονται σαν πυρηνικά απόβλητα αχρηστευμένων θεωριών, επιμένουμε ότι η μελέτη και η μάθηση, διατηρεί μια ιστορική συνάφεια με την συνεχιζόμενη πάλη της ανθρωπότητας κατά της άγνοιας, της δεισιδαιμονίας, της τυρρανίας, της μισαλλοδοξίας, του φανατισμού, του ολοκληρωτισμού
όσοι υποψιαζόμαστε ότι η λογοτεχνία και η τέχνη περιθάλπτουν ένα απολύτως ζωτικό για όλους αίτημα διάρκειας, με σεβασμό στην ιδαιτερότητα και την διαφορά
όσοι χρησιμοποιούμε τη λέξη λογοτεχνία σαν ορισμό για μια σειρά αξιών που αφορούν την κατανόηση του εαυτού μας και των συναισθημάτων μας για τον κόσμο
όσοι με άλλα λόγια αγαπάμε την λογοτεχνία, κοντεύουμε να καταντήσουμε αμήχανα φαντάσματα
Οι λόγοι που ωθούν έναν άνθρωπο μέσα στη δίνη της καθημερινότητας να περισώσει και να αφιερώσει δύο ώρες από τον ελεύθερο χρόνο του για να διαβάσει ένα βιβλίο ή να παρακολουθήσει μία θεατρική παράσταση, τα πραγματικά κίνητρα αυτής της πράξης γίνονται όλο και πιο ακατανόητα και ξένα. Η ανάγνωση της λογοτεχνίας, αυτή η αναδιαπραγμάτευση του εαυτού μας και του άλλου, σπρώχνεται στη γωνιά σαν τιμωρημένη.
Από το δημοτικό ως το πανεπιστήμιο, ο μαθητεύων νους χτυπιέται ανηλεώς σαν το χταπόδι, μια στην απόλυτη κοινοτοπία, μια στην ξιπασιά. Παιδιά του ελληνικού γυμνασίου, κατά θλιβερό κανόνα δεν έχουν διαβάσει ούτε μία ολόκληρη νουβέλλα στη ζωή τους , δεν έχουν νιώσει ούτε στιγμή την χαρά της κατά μόνας ανάγνωσης. Άφεριμ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου