Τάσος Λειβαδίτης

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΙΝΕ ΤΑ ΖΕΙ ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΤΟΥ
…Η ζωή όμως, όσο να πεις, ήτανε πάντα όμορφη με τις ελ-
πίδες, τα όνειρα
τις μικρότητές της. Ίσως μάλιστα και να μην είναι όμορφη
παρά γι αυτές μονάχα τις μικρότητες
που σε κρατάν σ’ ένα αδιάκοπο λαχάνιασμα, με το να τις διψάς
και να τις απαρνιέσαι σαν το τεντωμένο σκοινί που σε βαστάει
πάνω από την άβυσσο της άρνησης και της παραδοχής, στη
θανάσιμη, όλο κίνδυνο, ισορροπία
της μετριότητας…
Τι παράξενο, αλήθεια! Οι άνθρωποι κουβεντιάζουν μόνο για
όσα τους είναι απόμακρα και ξένα
τ΄αλλα αυτά που τους καίνε, μη αφήνοντάς τους τις νύ-
χτες να κοιμηθούν
τα ζει ο καθένας μόνος του μέσα στη σιωπή.