Ζαν Μπαρουά

Αγαπητέ φίλε

Ευχαριστώ με καθυστέρηση για τη συμπαράσταση σου κατά τη διάρκεια των πρόσφατων γεγονότων. Δεν είχα καθόλου ελεύθερο χρόνο. Πρέπει πρώτα να κόψεις τους χίλιους δεσμούς, που δένουν μια ζωή με τον έξω κόσμο και το παρελθόν της- πόσο απλή μοιάζει αυτή η ζωή-, για να διανοηθείς την αντοχή αυτών των νημάτων, το ολοένα εναλλασόμενο και αστείρευτο πλήθος τους. Τούτη η τελευταία πάλη μου πήρε δύο ατελείωτους μήνες, οπότε και με απελπισμένη μανία έσπασα όλες τις αλυσίδες, και να μαι ελεύθερος
Δεν μπορείς να ξέρεις εσύ, που η ανυπόταχτη ζωή σου δεν ανέχτηκε τροχοπέδη, πως νιώθω εγώ
Ελεύθερος!
Και φτάνω σε τούτη την απελευθέρωση στο αποκορύφωμα του θάρρους μου, ύστερα από μακρά θητεία στη σκλαβιά, ύστερα από δύο χρόνια που επιθύμησα κρυφά κι υπομονετικά τούτη την ελευθερία. Και επιτέλους μου δίνεται άνευ περιορισμών, τη σφιχταγκαλιάζω, την έχω δική μου, μυούμαι σ' αυτήν με πάθος, προσδένομαι πάνω της για πάντα
Κρύφτηκα σε μια τρύπα, μόνος, δίχως ν' αφήσω διεύθυνση. Επί εβδομάδες δεν είδα ούτε ένα πρόσωπο από τα παλιά ούτε άκουσα τον ήχο κάποιας φωνής που να μου θυμίζει το παρελθόν
Κι όλα με διαπερνούν ταυτόχρονα. Μια θαυμάσια άνοιξη γεμίζει το δωμάτιο μου, με περιβάλλει με ήλιο, με πνοή ζωής, με ομορφιά. Ποτέ μου δεν ένιωσα κάτι παρόμοιο
Μη μου γράψεις, αγαπητέ φίλε. Άφησε με να μεθύσω από μοναξιά μέχρι το φθινόπωρο
Μα μην αμφιβάλλεις διόλου για τη φιλία μου