Τον Μεσαίωνα κέντρο της ιατρικής ήταν οι βιβλιοθήκες. Στους επόμενους τρεις αιώνες που ακολούθησαν, το ενδιαφέρον στράφηκε στο κρεβάτι του ασθενούς. Όμως τον δέκατο-ένατο αιώνα επικεντρώνεται στα νοσοκομεία. Τα νοσοκομεία αποτέλεσαν έναν τόσο αποφασιστικό παράγοντα στην ανάπτυξη της ιατρικής στις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα που αυτή η συγκεκριμένη περίοδος μπορεί να χαρακτηριστεί περίοδος νοσοκομειακής ιατρικής. Συνεπώς να διακριθεί από την ιατρική της βιβλιοθήκης, την ιατρική της κλίνης του ασθενούς καθώς και την εργαστηριακή ιατρική
Νοσοκομεία είχαν υπάρξει και προηγουμένως όμως ο αριθμός τους αυξήθηκε θεαματικά καθώς η βιομηχανική επανάσταση προωθούσε την ραγδαία αστικοποίηση.
Κατά συνέπεια έπρεπε να βρεθεί καταφύγιο για τις δεκάδες χιλιάδες νεαρών χωρικών, ανδρών και γυναικών, που συνέρεαν στις αναπτυσσόμενες πόλεις. Οι κάτοικοι των βιομηχανικών πόλεων συχνά έπεφταν θύματα τυφοειδούς πυρετού ή φυματίωσης, δύο ασθενειών που αναπόφευκτα βρίσκονταν στο επίκεντρο του κλινικού ενδιαφέροντος αυτή την εποχή. Οι νεόφερτοι χωρίς σπίτια ή οικογένειες να τους φροντίζουν, κατέληγαν νοσοκομειακοί ασθενείς προσφέροντας υλικό για κλινική παρατήρηση και αυτοψίες πρωτόγνωρης έκτασης. Εξάλλου, δεν υπήρχαν προσκόμματα στην εξασφάλιση άδειας για αυτοψία στις περιπτώσεις αυτών των κοινωνικά ξεριζωμένων μαζών
Η Γαλλία, ιδίως το Παρίσι, αποτέλεσε την αφετηρία γι αυτό το νέο σύστημα ιατρικής που έφτασε στο απόγειο του στα νοσοκομεία αυτής της πόλης. Η πολιτική κατάσταση στο Παρίσι προλείαινε τις διαδικασίες της αλλαγής. Η επανάσταση είχε καταργήσει όλα τα παλιά πανεπιστήμια, τις ακαδημίες, και τα άλλα παραδοσιακά ιδρύματα και όταν η ιατρική σχολή ιδρύθηκε στο Παρίσι το 1794, η γαλλική ιατρική είχε αποδεσμευτεί από την προσκόλληση στην παράδοση η οποία την έπνιγε από πολύ καιρό
Νοσοκομεία είχαν υπάρξει και προηγουμένως όμως ο αριθμός τους αυξήθηκε θεαματικά καθώς η βιομηχανική επανάσταση προωθούσε την ραγδαία αστικοποίηση.
Κατά συνέπεια έπρεπε να βρεθεί καταφύγιο για τις δεκάδες χιλιάδες νεαρών χωρικών, ανδρών και γυναικών, που συνέρεαν στις αναπτυσσόμενες πόλεις. Οι κάτοικοι των βιομηχανικών πόλεων συχνά έπεφταν θύματα τυφοειδούς πυρετού ή φυματίωσης, δύο ασθενειών που αναπόφευκτα βρίσκονταν στο επίκεντρο του κλινικού ενδιαφέροντος αυτή την εποχή. Οι νεόφερτοι χωρίς σπίτια ή οικογένειες να τους φροντίζουν, κατέληγαν νοσοκομειακοί ασθενείς προσφέροντας υλικό για κλινική παρατήρηση και αυτοψίες πρωτόγνωρης έκτασης. Εξάλλου, δεν υπήρχαν προσκόμματα στην εξασφάλιση άδειας για αυτοψία στις περιπτώσεις αυτών των κοινωνικά ξεριζωμένων μαζών
Η Γαλλία, ιδίως το Παρίσι, αποτέλεσε την αφετηρία γι αυτό το νέο σύστημα ιατρικής που έφτασε στο απόγειο του στα νοσοκομεία αυτής της πόλης. Η πολιτική κατάσταση στο Παρίσι προλείαινε τις διαδικασίες της αλλαγής. Η επανάσταση είχε καταργήσει όλα τα παλιά πανεπιστήμια, τις ακαδημίες, και τα άλλα παραδοσιακά ιδρύματα και όταν η ιατρική σχολή ιδρύθηκε στο Παρίσι το 1794, η γαλλική ιατρική είχε αποδεσμευτεί από την προσκόλληση στην παράδοση η οποία την έπνιγε από πολύ καιρό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου