Η αιγυπτιακή ιατρική έχαιρε μεγάλης φήμης στην αρχαιότητα. Ο Όμηρος (γύρω στο 1000 πΧ) κάνει λόγο για τους Αιγύπτιους ως τους καλύτερους γιατρούς. Ο Ηρόδοτος (5ος αιώνας πΧ) σχολιάζει με ενθουσιασμό τους Αιγύπτιους γιατρούς και αναφέρει ότι ο πληθυσμός της Αιγύπτου ήταν ιδιαίτερα υγιής. Επιγραφές που χρονολογούνται ήδη από την Πέμπτη Δυναστεία (2700 πΧ) δείχνουν την ύπαρξη γιατρών και οδοντιάτρων, ιδίως στην βασιλική αυλή
Βέβαια το υπερφυσικό στοιχείο, κυρίως με τη μορφή της θρησκείας, παρέμενε κυρίαρχο στο χώρο της αρρώστιας και της θεραπείας. Αναφερόμαστε σ' έναν πολιτισμό που ο βασιλιάς ήταν θεός και οι ιερείς έπαιζαν σημαντικό πολιτικό ρόλο. Κάθε μέλος του σώματος συνδέονταν με έναν θεό. Ο Ρα, ο Θωθ και η Ίσις ήταν μεγάλοι θεραπευτές θεοί. Η Σεχμέτ, η θεά των λοιμών μπορούσε τόσο να προκαλεί επιδημίες όσο και να τις διώχνει
Στους τελευταίους αιώνες του αιγυπτιακού πολιτισμού όλοι οι θεοί επισκιάστηκαν από έναν νέο θεραπευτή θεό, τον Ιμχοτέπ. Ο Ιμχοτέπ αποτελεί ιστορική φυσιογνωμία, ήταν ανώτερος αξιωματικός του Φαραώ, και έζησε το 2900 πΧ περίπου. Το όνομα του σημαίνει "αυτός που περπάτησε εν ειρήνη". Του αποδίδονται πολλά επιτεύγματα. Θεράπευε με την "εγκοίμηση", δηλαδή στη διάρκεια του ύπνου του αρρώστου στο ναό του
Η γνώση για την αιγυπτιακή ιατρική βασίζεται σε παπύρους, που όμως αλλοιώνονται εύκολα και έτσι έχουν διασωθεί ελάχιστα έργα που αφορούν την ιατρική πρακτική. Οι πάπυροι αποκαλύπτουν υψηλό επίπεδο κλινικής παρατήρησης στις περιγραφές φαινομένων. Χρήση μαχαιριού (νυστεριού) δεν αναφέρεται. Ο χειρουργός στην αρχαία Αίγυπτο περιοριζόταν στη θεραπεία τραυμάτων και την αποκατάσταση οστών. Αναφέρονται ράμματα και νάρθηκες, αλλά και ξόρκια ενάντια στους ανέμους που φέρνουν τις επιδημίες
Οι πάπυροι περιέχουν συνταγές φτιαγμένες με περισσότερες απο πεντακόσιες ουσίες. Συμπεριλαμβάνουν μέταλλα (μόλυβδο, άλατα χαλκού), φυτικά υλικά (γεντιανή, σέννα, καστορέλαιο, ρόδι) και ζωικό υλικό. Οι συνταγές περιείχαν συχνά ποσότητα Deckapotheke (ούρα και περιττώματα ανθρώπων και ζώων). Δεν αναφέρεται δίαιτα ή φλεβοτομία. Δίνεται έμφαση στην καθαριότητα και την υγιεινή και για πρακτικούς λόγους αλλά και για να παρουσιάζονται αγνοί στα μάτια των θεών
Στα αιγυπτιακά κείμενα αναφέρονται τρεις κατηγορίες θεραπευτικού προσωπικού: γιατροί, εξορκιστές και "ιερείς της Σεχμέτ", οι οποίοι πιστεύεται ότι ήταν χειρουργοί ή ειδικοί στην ψηλάφηση του σφυγμού και στην αντιμετώπιση παθήσεων των αρτηριών. Τα περισσότερα απ'όσα γνωρίζουμε αφορούσαν φυσικά τους γιατρούς της αυλής, οι οποίοι έχαιραν ιδιαίτερων τιμών, και ήταν οργανωμένοι σε αυστηρή ιεραρχία όπως οι αξιωματικοί και οι ιερείς
Βέβαια το υπερφυσικό στοιχείο, κυρίως με τη μορφή της θρησκείας, παρέμενε κυρίαρχο στο χώρο της αρρώστιας και της θεραπείας. Αναφερόμαστε σ' έναν πολιτισμό που ο βασιλιάς ήταν θεός και οι ιερείς έπαιζαν σημαντικό πολιτικό ρόλο. Κάθε μέλος του σώματος συνδέονταν με έναν θεό. Ο Ρα, ο Θωθ και η Ίσις ήταν μεγάλοι θεραπευτές θεοί. Η Σεχμέτ, η θεά των λοιμών μπορούσε τόσο να προκαλεί επιδημίες όσο και να τις διώχνει
Στους τελευταίους αιώνες του αιγυπτιακού πολιτισμού όλοι οι θεοί επισκιάστηκαν από έναν νέο θεραπευτή θεό, τον Ιμχοτέπ. Ο Ιμχοτέπ αποτελεί ιστορική φυσιογνωμία, ήταν ανώτερος αξιωματικός του Φαραώ, και έζησε το 2900 πΧ περίπου. Το όνομα του σημαίνει "αυτός που περπάτησε εν ειρήνη". Του αποδίδονται πολλά επιτεύγματα. Θεράπευε με την "εγκοίμηση", δηλαδή στη διάρκεια του ύπνου του αρρώστου στο ναό του
Η γνώση για την αιγυπτιακή ιατρική βασίζεται σε παπύρους, που όμως αλλοιώνονται εύκολα και έτσι έχουν διασωθεί ελάχιστα έργα που αφορούν την ιατρική πρακτική. Οι πάπυροι αποκαλύπτουν υψηλό επίπεδο κλινικής παρατήρησης στις περιγραφές φαινομένων. Χρήση μαχαιριού (νυστεριού) δεν αναφέρεται. Ο χειρουργός στην αρχαία Αίγυπτο περιοριζόταν στη θεραπεία τραυμάτων και την αποκατάσταση οστών. Αναφέρονται ράμματα και νάρθηκες, αλλά και ξόρκια ενάντια στους ανέμους που φέρνουν τις επιδημίες
Οι πάπυροι περιέχουν συνταγές φτιαγμένες με περισσότερες απο πεντακόσιες ουσίες. Συμπεριλαμβάνουν μέταλλα (μόλυβδο, άλατα χαλκού), φυτικά υλικά (γεντιανή, σέννα, καστορέλαιο, ρόδι) και ζωικό υλικό. Οι συνταγές περιείχαν συχνά ποσότητα Deckapotheke (ούρα και περιττώματα ανθρώπων και ζώων). Δεν αναφέρεται δίαιτα ή φλεβοτομία. Δίνεται έμφαση στην καθαριότητα και την υγιεινή και για πρακτικούς λόγους αλλά και για να παρουσιάζονται αγνοί στα μάτια των θεών
Στα αιγυπτιακά κείμενα αναφέρονται τρεις κατηγορίες θεραπευτικού προσωπικού: γιατροί, εξορκιστές και "ιερείς της Σεχμέτ", οι οποίοι πιστεύεται ότι ήταν χειρουργοί ή ειδικοί στην ψηλάφηση του σφυγμού και στην αντιμετώπιση παθήσεων των αρτηριών. Τα περισσότερα απ'όσα γνωρίζουμε αφορούσαν φυσικά τους γιατρούς της αυλής, οι οποίοι έχαιραν ιδιαίτερων τιμών, και ήταν οργανωμένοι σε αυστηρή ιεραρχία όπως οι αξιωματικοί και οι ιερείς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου