Πηνελοπιάδα

Τώρα που είμαι νεκρή τα ξέρω όλα. Ευσεβείς πόθοι θα πείτε, και θα έχετε δίκιο. Άλλωστε οι περισσότερες επιθυμίες που είχα στη ζωή μου δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ. Αυτά που υποτίθεται πως ξέρω δεν είναι παρά πληροφορίες που μου μετέφεραν άλλοι. Και μη φανταστείτε ότι το έκαναν απ' την καλή τους την καρδιά. Κάθε άλλο
Από τότε που πέθανα- από τότε δηλαδή που είμαι χωρίς κόκκαλα, χωρίς χείλη- έχω μάθει μερικά πράγματα που θα προτιμούσα να μην τα ήξερα, όπως όταν ακούς κάτι που λένε έξω από το παράθυρο σου, ή όταν ανοίγεις ένα ξένο γράμμα. Νομίζετε πως θα σας άρεσε να έχετε τηλεπαθητικές ιδιότητες; Για ξανασκεφτείτε το
Εδώ κάτω όλοι κατεβαίνουν μ' έναν ασκό, σαν εκείνους που είχε ο Αίολος για τους ανέμους, αλλά οι ασκοί αυτοί είναι παραφουσκωμένοι με λόγια- λόγια που έχεις πει, λόγια που έχεις ακούσει, λόγια που έχουν πεί άλλοι για σένα. Ο δικός μου έχει μεσαίο μέγεθος και πολλές από τις λέξεις που περιέχει αφορούν τον περίφημο άντρα μου, τον Οδυσσέα . Πόσο με γελοιοποίησε! Ήταν το ταλέντο του αυτό. Και πάντα τη γλίτωνε. Αυτό ήταν το άλλο μεγάλο του ταλέντο
Και ήταν πάντα τόσο πειστικός. Πολλοί πίστεψαν τη δική του εκδοχή. Ένας φόνος παραπάνω ή παρακάτω, μια-δυο πλανεύτρες γόησσες, κάμποσα μονόφθαλμα τέρατα. Ακόμα κι εγώ τον πίστευα που και που. Ήξερα πως ήταν πονηρός και ψεύτης, απλώς δεν πίστευα ότι θα δοκίμαζε τα κόλπα του στο πετσί μου. Εγώ δεν του έμεινα πιστή; Δεν τον περίμενα χρόνια και χρόνια παρά τους πειρασμούς; Μιλάμε για αφόρητες πιέσεις. Και που κατέληξα; Έγινα ένας ηθικοπλαστικός μύθος. Ένα ματσούκι με το οποίο οι άνδρες χτυπούσαν τις άλλες γυναίκες. Γιατί να μην μπορούν κι εκείνες να είναι τόσο υπομονετικές, πιστές κι ανυποχώρητες;
Μην ακολουθήσετε το παράδειγμα μου, θέλω να ουρλιάξω. Όταν όμως προσπαθώ να ουρλιάξω ακούγομαι σαν κουκουβάγια
Φυσικά είχα δει κάποιες πρώτες ενδείξεις για τη μαστοριά του στην υπεκφυγή, την ικανότητα του να σε τουμπάρει με γαλιφιές και πανουργία, αλλά έκανα τα στραβά μάτια. Άνοιγα το στόμα μου- όποτε το άνοιγα μόνο για να τον επαινέσω. Δεν αντιμιλούσα, δεν έκανα άβολες ερωτήσεις, δεν επέμενα στα δύσκολα σημεία. ¨Ηθελα χαπι-εντ κι αυτό έρχεται πιο σίγουρα όταν πας για ύπνο την ώρα του χαμού
Όταν όμως τα πράγματα έγιναν κάπως λιγότερο θρυλικά ανακάλυψα πως οι άνθρωποι γελούσαν πίσω από την πλάτη μου, πως με είχαν κάνει ανέκδοτο ή μάλλον πολλά ανέκδοτα κι όχι απ' αυτά που θα μου άρεσε ν' ακούω
Τώρα που όλοι οι άλλοι έχουν ξεθυμάνει ήρθε η δική μου σειρά ν' ασχοληθώ με την κατασκευή ιστοριών. Χρειάστηκε να δώσω μάχη για να τα καταφέρω. Είναι πολύ ταπεινή η τέχνη της αφήγησης. Αρέσει στις γριές, στους ζητιάνους, στους τυφλούς τραγουδιστές, στις υπηρέτριες, στα παιδιά. Θα υφάνω λοιπόν το δικό μου νήμα.
Η δυσκολία είναι ότι δεν έχω στόμα για να μπορέσω να πω την ιστορία μου. Δεν μπορώ να εκφραστώ, τουλάχιστον όχι στον δικό σας κόσμο, τον κόσμο των σωμάτων των γλωσσών και των δακτύλων. Και τις περισσότερες φορές δεν έχω καθόλου ακροατές, τουλάχιστον όχι στη δική σας όχθη του Αχέροντα. Όμως ήμουν πάντα πεισματάρα. Υπομονετική.
Και μου άρεσε πάντα να τελειώνω ότι άρχιζα