CHAPMAN COHEN

<<Του δε Ιησού η γένεσις ούτως ην. Μνηστευθείσης της μητρός αυτού Μαρίας τω Ιωσήφ πριν η συνελθείν αυτούς ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ πνεύματος αγίου>>. Του δε Έλληνος ημιθέου Περσέως η γένεσις ούτως ην. Όταν ο Ακρίσιος, βασιλεύς του Άργους, έμαθε ότι θα δολοφονηθεί στο μέλλον από τον γιό της κόρης του Δανάης, έχτισε έναν πύργο από χαλκό, όπυ την φυλάκισε, ελπίζοντας έτσι ότι θα αποφύγει την επαλήθευση του χρησμού. Αλλά ο Δίας επισκέφτηκε την κόρη με την μορφή χρυσής βροχής και έτσι γεννήθηκε ο Περσέας. Η δε γένεσις του Χουιτζιλοπότστλι, Θεού των Αζτέκων, ούτως ην. Όταν η Κοατλίκουε, η οφιούσα, ήταν στην εξοχή, μια μικρή μπάλα απο πούπουλα έπεσε απο τον ουρανό. Την έπιασε και την έκρυψε στον κόρφο της. Και έτσι γεννήθηκε ο θεός. Του δε θεού Άττη η γέννεσις ούτως ην. Απο το αίμα της δολοφονημένης Άγδιστης φύτρωσε μια ροδιά και η παρθένος Νάνα έβαλε μερικά ρόδια στην ποδιά της και έτσι γεννήθηκε ο θεός. Επίσης του ιδρυτή της δυναστείας των Μαντσού η γέννεσις ούτως ην. Μια θεσπέσια παρθένα που έκανε μπάνιο μια μέρα, βρήκε στον ποδόγυρο της φούστας της ένα κόκκινο φρούτο. Το έφαγε και γέννησε ένα γιό. Παρόμοια, ο Φο-Χι γεννήθηκε από μια παρθένα. Και η παρθένα κόρη ενός βασιλιά των Μογγόλων ξύπνησε μια νύχτα και είδε να την έχει αγκαλιάσει ένα μεγάλο φως-γέννησε τρία αγόρια, ένα από τα οποία είναι ο διάσημος Τσέγκις Χαν. Στην Κορέα η κόρη του ποταμού Χο γονιμοποιήθηκε από τις ακτίνες του ήλιου και γέννησε ένα θαυμάσιο αγόρι. Παρόμοια γεννήθηκε ο Κρίσνα από την παρθένα Ντεβάκα, ο Ώρος από την παρθένα Ίσιδα, ο Ερμής από την παρθένα Μαία, ο Ρωμύλος από την παρθένα Ρέα Σύλβια. Υπάρχουν πολλές σχετικές ιστορίες, αλλά απ'όλες αυτές μόνο η πρώτη είναι αληθινή. Έτσι μας λένε εκατομμύρια χριστιανοί. Διοτι αυτή η ιστορία περιέχεται στην Καινή Διαθήκη, ενώ οι άλλες όχι.
Ποιό το νόημα αυτών των αφηγήσεων; Και γιατί όλοι οι θεοί και οι ημίθεοι γεννιούνται με αυτόν τον τρόπο; Τα περισσότερα πράγματα που σε εμάς φαίνονται κοινότοπα, στην πραγματικότητα ανακαλύφθηκαν με το πέρασμα πολλών γενεών. Η αναγνώριση της πραγματικής φύσης της γέννησης ήταν μια αργή διαδικασία. Ήταν μια ανακάλυψη στην οποία έφτασε κάποτε η ανθρωπότητα. Είναι ίχνη μιας κατώτερης πολιτισμικής φάσης, από την οποία εξελίχθηκε μια ανώτερη και αληθέστερη φάση. Η πίστη στην υπερφυσική γέννηση των θεών εξουσίασε τη σκέψη των ανθρώπων. Η επίμονη παρουσία της δείχνει ότι όλες οι θρησκείες, όσο και αν εξευγενιστούν, έχουν τις ρίζες τους στις πλάνες που κυριάρχησαν στη σκέψη της ανθρωπότητας στις πιο πρωτόγονες φάσεις της ιστορίας της.
Το πρωτόγονο είναι η πραγματική αφετηρία.
Και για τους μελετητές η αλήθεια για τη θρησκεία δεν είναι πια θέμα ιστορικής ή φιλοσοφικής εξέτασης. Σημασία έχει η ψυχολογία της θρησκείας. Όχι αν οι άνθρωποι σωστά πιστεύουν όσα πιστεύουν, αλλά το πως έφτασαν να πιστεύουν ότι αυτά είναι αληθινά-αυτό πρέπει να ερευνούμε. Η ανθρωπολογία κρατά μέσα της το μυστικό της θεότητας. Όταν ο ιεραπόστολος αποπειράται να προσηλυτίσει τον πρωτόγονο, έχει μπροστά του τον γονέα της θρησκείας του. Γιατί μόνον αυτός μπορεί να του εξηγήσει γιατί <<Του δε Ιησού η γένεσις ούτως ην>>.