...H αποδοχή της πραγματικότητας μας υποχρεώνει να αναγνωρίσουμε τη βασική, την εγγενή μας μοναξιά, ακόμα και σε καταστάσεις που δείχνουν να την εξορκίζουν. Σημειωτέον ότι απουσία και παρουσία είναι στοιχεία που στηρίζουν κάθε σχέση και για να μπορέσουμε να δεχτούμε την απόσταση πρέπει, εν τέλει να καταλάβουμε ότι η επιθυμία μας έχει να κάνει κυρίως με τη φαντασία μας. Πρόκειται για το οδυνηρό και αιώνιο θέμα της καταστροφής του φαινομενικού. Για να επιζήσουμε είμαστε αναγκασμένοι να παραπλανούμε τον εαυτό μας, για τα πράγματα που κάνουμε, για τις σχέσεις μας, για τη σπουδαιότητα που πιστεύουμε ότι έχουμε στον κόσμο. Στην πραγματικότητα είναι απλώς και μόνο μια πολύ πιο ανεκτή αποδοχή της πραγματικότητας. Κι έπειτα ποιος γνωρίζει ποια θα έπρεπε να είναι η διαφορετική πραγματικότητα σε σχέση με τα συναισθήματα;
...Ωστόσο η σαγήνευση διαδραματίζει έναν κυρίαρχο ρόλο και ως προς την αυτογνωσία και ως προς τη μεταμόρφωση. Η εικόνα που έχω για τον άλλο, που καταστρέφει ή εξυψώνει τη ζωή μου, που γίνεται έξη και με σαγηνεύει, μπορεί να αποτελέσει το κλειδί-αν καταφέρω να το αρπάξω-για την κατανόηση της προσωπικής μου συμπεριφοράς. Γιατί στη σαγήνευση δεν υπάρχει κανείς, ο άλλος γίνεται το φως που φωτίζει τον κόσμο μου υπό την ώθηση των αναγκών μου. Πίσω απο τη γοητεία κρύβεται μια δική μου κρυφή ανάγκη, μια δική μου ανησυχητική εικόνα που ακριβώς επειδή τη διατηρώ στην αφάνεια, αποκτά τεράστια δύναμη και ανα πάσα στιγμή μπορεί να γίνει ισχυρή, ακαταμάχητη και ανατρεπτική δύναμη. Μπορούμε να πούμε ότι χρειάζεται θάρρος για να ζήσουμε τη σαγήνευση ως τις ακραίες της συνέπειες. Ας μην ξεχνούμε ότι ο μεγάλος εκμαυλιστής της ιστορίας υπήρξε ο διάβολος που ανέκαθεν αποπλανούσε τον άνθρωπο. Η σαγήνευση είναι μια ψυχολογική κατάσταση που μας επιτρέπει να καταλάβουμε άγνωστες πλευρές της προσωπικότητας μας. Πότε εμφανίζεται αυτή η εμπειρία; Τη στιγμή που την αξίζουμε. Εγώ θα έλεγα: ευτυχείς όσοι καταφέρουν να σαγηνευτούν, διότι αυτοί θα αποκτήσουν καλύτερη γνώση του εαυτού τους. Πρόκειται για ένα είδος ναρκωτικού, δηλητηρίου που από τη στιγμή που θα μας διαποτίσει δεν μας εγκαταλείπει αν δεν φτάσουμε μέχρι τέλους, αν δεν διανύσουμε και δεν αφομοιώσουμε ολόκληρη την εμπειρία. Μόνο τότε συναντούμε τις πλευρές του εαυτού μας για τις οποίες ντρεπόμαστε και κρατούμε στο σκοτάδι. Επομένως η σαγήνευση είναι μια εμπειρία παρεκτροπής και μαζί αναγνώριση ορισμένων πλευρών της προσωπικότητας μας, την ύπαρξη των οποίων δεν θα είχαμε ποτέ υποψιαστεί. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι αυτή η πλάνη-πλάνη γιατί το πρόσωπο που μας σαγηνεύει δεν είναι όπως το βλέπουμε-προσφέρει μια ευκαιρία για γνώση και αλήθεια. Πρέπει να μπορούμε να έχουμε αυταπάτες, γιατί μόνο μέσα από τα λάθη βαδίζουμε προς εκείνο που ονομάζουμε "αλήθεια".
...Ωστόσο η σαγήνευση διαδραματίζει έναν κυρίαρχο ρόλο και ως προς την αυτογνωσία και ως προς τη μεταμόρφωση. Η εικόνα που έχω για τον άλλο, που καταστρέφει ή εξυψώνει τη ζωή μου, που γίνεται έξη και με σαγηνεύει, μπορεί να αποτελέσει το κλειδί-αν καταφέρω να το αρπάξω-για την κατανόηση της προσωπικής μου συμπεριφοράς. Γιατί στη σαγήνευση δεν υπάρχει κανείς, ο άλλος γίνεται το φως που φωτίζει τον κόσμο μου υπό την ώθηση των αναγκών μου. Πίσω απο τη γοητεία κρύβεται μια δική μου κρυφή ανάγκη, μια δική μου ανησυχητική εικόνα που ακριβώς επειδή τη διατηρώ στην αφάνεια, αποκτά τεράστια δύναμη και ανα πάσα στιγμή μπορεί να γίνει ισχυρή, ακαταμάχητη και ανατρεπτική δύναμη. Μπορούμε να πούμε ότι χρειάζεται θάρρος για να ζήσουμε τη σαγήνευση ως τις ακραίες της συνέπειες. Ας μην ξεχνούμε ότι ο μεγάλος εκμαυλιστής της ιστορίας υπήρξε ο διάβολος που ανέκαθεν αποπλανούσε τον άνθρωπο. Η σαγήνευση είναι μια ψυχολογική κατάσταση που μας επιτρέπει να καταλάβουμε άγνωστες πλευρές της προσωπικότητας μας. Πότε εμφανίζεται αυτή η εμπειρία; Τη στιγμή που την αξίζουμε. Εγώ θα έλεγα: ευτυχείς όσοι καταφέρουν να σαγηνευτούν, διότι αυτοί θα αποκτήσουν καλύτερη γνώση του εαυτού τους. Πρόκειται για ένα είδος ναρκωτικού, δηλητηρίου που από τη στιγμή που θα μας διαποτίσει δεν μας εγκαταλείπει αν δεν φτάσουμε μέχρι τέλους, αν δεν διανύσουμε και δεν αφομοιώσουμε ολόκληρη την εμπειρία. Μόνο τότε συναντούμε τις πλευρές του εαυτού μας για τις οποίες ντρεπόμαστε και κρατούμε στο σκοτάδι. Επομένως η σαγήνευση είναι μια εμπειρία παρεκτροπής και μαζί αναγνώριση ορισμένων πλευρών της προσωπικότητας μας, την ύπαρξη των οποίων δεν θα είχαμε ποτέ υποψιαστεί. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι αυτή η πλάνη-πλάνη γιατί το πρόσωπο που μας σαγηνεύει δεν είναι όπως το βλέπουμε-προσφέρει μια ευκαιρία για γνώση και αλήθεια. Πρέπει να μπορούμε να έχουμε αυταπάτες, γιατί μόνο μέσα από τα λάθη βαδίζουμε προς εκείνο που ονομάζουμε "αλήθεια".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου