Εκει εξω απο εσενα βρισκοταν αυτος ο μεγαλος κοσμος που υπαρχει ανεξαρτητα απο τα ανθρωπινα οντα και στεκεται μπροστα μας σαν μεγαλο, αιωνιο αινιγμα, το οποιο εν μερει τουλαχιστον μπορουμε να το εξετασουμε και να το εννοησουμε. Η θεωρηση αυτου του κοσμου ηταν μια απελευθερωση και συντομα διαπιστωσα οτι πολλοι ανθρωποι τους οποιους εκτιμουσα και θαυμαζα ειχαν βρει εσωτερικη ελευθερια και σιγουρια σε αυτην την ενασχοληση. Η διανοητικη συλληψη αυτου του εξωτερικου κοσμου εντος του πλαισιου των δυνατοτητων μας μου φαινοταν, εν μερει συνειδητα εν μερει ασυνειδητα, οτι ειναι ο υπερτατος στοχος. Ανθρωποι που ειχαν παρομοια κινητρα, στο παρον η το παρελθον, οπως και οι συλληψεις τους, ηταν οι φιλοι που δεν μπορουσαν ποτε να χαθουν. Ο δρομος γι'αυτον τον παραδεισο δεν ηταν τοσο ευκολος και δελεαστικος οσο για τον θρησκευτικο παραδεισο, αλλα αποδειχτηκε αξιοπιστος και ποτε δεν μετανιωσα που τον ακολουθησα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου