Αλλά αυτά δεν είναι τα μόνα πράγματα για τα οποία οφείλει να συγχαρεί τον εαυτό του. Εκτός των άλλων, δεν είναι ένα άτομο του είδους Homo sapiens; Μόνον αυτός μεταξύ των ζώων έχει λογικό και ψυχή αθάνατη, ξέρει να διακρίνει το καλό και το κακό και κατέχει την προπαίδεια. Ο Θεός δεν τον δημιούργησε κατ' εικόνα του; Και δεν δημιουργήθηκαν όλα για τη δική του βολή; Ο ήλιος έγινε για να φωτίζει τη μέρα και η σελήνη τη νύχτα-αν και η σελήνη εκ παραδρομής, λάμπει τις μισές μόνο ώρες της νύχτας. Οι καρποί της γης έγιναν για τη διατροφή του. Ακόμη και οι λευκές ουρές των κουνελιών, έχουν ένα σκοπό, να διευκολύνουν τους κυνηγούς στο σημάδι. Είναι αλήθεια πως ορισμένα πράγματα είναι λίγο άβολα: τα λιοντάρια και οι τίγρεις είναι πολύ άγρια, τα καλοκαίρια πολύ ζεστά και οι χειμώνες πολύ κρύοι. Αλλά αυτά άρχισαν ευθύς ως ο Αδάμ έφαγε το μήλο, μέχρι τότε όλα τα ζώα ήταν φυτοφάγα και είχαμε πάντα άνοιξη. Αν ο Αδάμ είχε αρκεστεί στα ροδάκινα και τα νεκταρίνια, τα σταφύλια , τα αχλάδια και τους ανανάδες αυτές οι χαρές θα ήταν ακόμα δικές μας.
Όσο δυσάρεστα και αν ήταν τα αποτελέσματα, ο Αδάμ θα πρέπει να ένιωθε ιδιαίτερα κολακευμένος που αυτά τα γιγάντια φαινόμενα τελέστηκαν για να του δώσουν ένα μάθημα. Όλη η θεολογία, αναφορικά με την κόλαση όσο και με τον παράδεισο, θεωρεί δεδομένο ότι ο άνθρωπος είναι το σημαντικότερο ον στο σύμπαν της δημιουργίας. Και εφ'οσον όλοι οι θεολόγοι είναι άνθρωποι, αυτή η πρόταση δεν αμφισβητήθηκε ποτέ ουσιαστικά.
Από τότε που η εξέλιξη έγινε του συρμού, η εξύμνηση του ανθρώπου πήρε νέα μορφή. Μας λένε ότι η εξέλιξη καθοδηγήθηκε απο έναν μεγάλο σκοπό: καθ'ολη τη διάρκεια των εκατομμυρίων ετών, όταν υπήρχε μόνο λάσπη, καθ'όλη τη διάρκεια των αιώνων των δεινοσαύρων , των μελισσών και των άγριων ανθέων ο Θεός σχεδίαζε το Μέγα Αποκορύφωμα. Τελικά, όταν έφτασε ο καιρός, δημιούργησε τον Άνθρωπο, με χαρακτηριστικά δείγματα τον Νέρωνα και τον Καλιγούλα, τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, η λαμπρότητα των οποίων δικαίωσε τελικά την μακρά επίπονη διαδικασία. Για μένα ακόμη και η αιώνια καταδίκη είναι λιγότερο απίστευτη, και σίγουρα λιγότερο γελοία, από αυτό το ανάπηρο και ανίκανο τελικό αποτέλεσμα, το οποίο μας ζητούν να το θαυμάζουμε ως το κορυφαίο έργο της θείας παντοδυναμίας. Και αν ο Θεός είναι πράγματι παντοδύναμος, γιατί δεν δημιούργησε αυτό το λαμπρό αποτέλεσμα χωρίς τον ατελείωτο αυτόν πρόλογο;
Όσο δυσάρεστα και αν ήταν τα αποτελέσματα, ο Αδάμ θα πρέπει να ένιωθε ιδιαίτερα κολακευμένος που αυτά τα γιγάντια φαινόμενα τελέστηκαν για να του δώσουν ένα μάθημα. Όλη η θεολογία, αναφορικά με την κόλαση όσο και με τον παράδεισο, θεωρεί δεδομένο ότι ο άνθρωπος είναι το σημαντικότερο ον στο σύμπαν της δημιουργίας. Και εφ'οσον όλοι οι θεολόγοι είναι άνθρωποι, αυτή η πρόταση δεν αμφισβητήθηκε ποτέ ουσιαστικά.
Από τότε που η εξέλιξη έγινε του συρμού, η εξύμνηση του ανθρώπου πήρε νέα μορφή. Μας λένε ότι η εξέλιξη καθοδηγήθηκε απο έναν μεγάλο σκοπό: καθ'ολη τη διάρκεια των εκατομμυρίων ετών, όταν υπήρχε μόνο λάσπη, καθ'όλη τη διάρκεια των αιώνων των δεινοσαύρων , των μελισσών και των άγριων ανθέων ο Θεός σχεδίαζε το Μέγα Αποκορύφωμα. Τελικά, όταν έφτασε ο καιρός, δημιούργησε τον Άνθρωπο, με χαρακτηριστικά δείγματα τον Νέρωνα και τον Καλιγούλα, τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, η λαμπρότητα των οποίων δικαίωσε τελικά την μακρά επίπονη διαδικασία. Για μένα ακόμη και η αιώνια καταδίκη είναι λιγότερο απίστευτη, και σίγουρα λιγότερο γελοία, από αυτό το ανάπηρο και ανίκανο τελικό αποτέλεσμα, το οποίο μας ζητούν να το θαυμάζουμε ως το κορυφαίο έργο της θείας παντοδυναμίας. Και αν ο Θεός είναι πράγματι παντοδύναμος, γιατί δεν δημιούργησε αυτό το λαμπρό αποτέλεσμα χωρίς τον ατελείωτο αυτόν πρόλογο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου