MTC

 Το MTC αναφέρεται συνήθως ως <5% των καρκίνων του θυρεοειδούς. Τα ποσοστά 10ετούς επιβίωσης για απομακρυσμένα μεταστατικά MTC είναι 21%. Το MTC προέρχεται από τα παραθυλακιώδη κύτταρα «C» στον θυρεοειδή αδένα, τα οποία προέρχονται από τη νευρική ακρολοφία. Η υπερπλασία των C κυττάρων μπορεί μερικές φορές να είναι φυσιολογική, αλλά όταν παρατηρείται στο πλαίσιο οικογενειακών διαταραχών, θεωρείται προκακοήθης και μερικές φορές αναφέρεται ως «in situ MTC» . Συνήθως εντοπίζεται πλευρικά στα ανώτερα δύο τρίτα του θυρεοειδούς με ιστολογική ατυπία . Τα κύτταρα C παράγουν καλσιτονίνη, η οποία είναι ένας αρκετά ευαίσθητος δείκτης του MTC, αλλά η ειδικότητά της είναι περιορισμένη, καθώς μπορεί να είναι αυξημένη σε άλλες κακοήθεις (καρκινοειδείς και μικροκυτταρικούς καρκίνους του πνεύμονα) και μη κακοήθεις καταστάσεις (υπερασβεστιαιμία, εγκυμοσύνη, νεφρική ανεπάρκεια, σήψη, φαιοχρωμοκύτωμα, αυτοάνοσο θυρεοειδίτιδα) . Μετά τη θυρεοειδεκτομή, η ειδικότητα βελτιώνεται και η καλσιτονίνη γίνεται κεντρική στη διαχείριση παρακολούθησης του MTC.

Το πρωτο-ογκογονίδιο RET κωδικοποιεί έναν υποδοχέα τυροσινικής κινάσης Οι παθογόνες παραλλαγές RET στο MTC είναι συνήθως σημειακές μεταλλάξεις που επάγουν συστατική ενεργοποίηση του RET μέσω φωσφορυλίωσης . Οι μεταλλάξεις στην πλούσια σε κυστεΐνη περιοχή προκαλούν ενίσχυση του κυτταρικού πολλαπλασιασμού και αλλαγές στη μετανάστευση και τη διαφοροποίηση.

Το 75% των MTC είναι σποραδικά. Η κληρονομική MTC εμφανίζεται στα σύνδρομα MEN τύπου 2 και 3 (πρώην 2B) και στο οικογενές MTC. Όλα αυτά είναι αυτοσωματικά επικρατή σύνδρομα που προκαλούνται από παθογόνες παραλλαγές στο πρωτο-ογκογονίδιο RET. Παρόμοιες σωματικές μεταβολές RET εντοπίζονται επίσης σε περίπου 60% των σποραδικών MTCs. Η μεταβολή RET p.Met918Thr είναι η πιο κοινή αλλαγή που βρέθηκε σε σποραδικό MTC, αλλά έχουν επίσης περιγραφεί μεταλλάξεις σε πολλά άλλα κωδικόνια .

ΜΕΝ 2: Το MEN ορίζεται από την εμφάνιση όγκων που περιλαμβάνουν 2 ή περισσότερους ενδοκρινείς αδένες σε έναν μόνο ασθενή. Το MEN2 ευθύνεται για την πλειοψηφία (95%) των κληρονομικών καρκινικών συνδρόμων που σχετίζονται με το MTC. Στο MEN2, αν και το MTC είναι συνήθως ο πρώτος όγκος που αναπτύσσεται, το 50% των ασθενών θα αναπτύξει επίσης φαιοχρωμοκυτώματα και 20% και 30% πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό . 

MEN3: (πρώην MEN2B) είναι ένας πιο επιθετικός φαινότυπος με υψηλότερη διείσδυση και πολύ πρώιμη έναρξη MTC (>90%) . Ο φαινότυπος περιλαμβάνει το MTC και το φαιοχρωμοκύτωμα (αλλά όχι τον υπερπαραθυρεοειδισμό) μαζί με το Marfanoid habitus, τα νευρώματα του βλεννογόνου, τις μυελώδεις ίνες του κερατοειδούς και τη δυσλειτουργία του αυτόνομου γαγγλίου του εντέρου, που συχνά οδηγεί σε πολλαπλά εκκολπώματα και μεγάκολο . Στο MEN3, το MTC εμφανίζεται συχνά στη βρεφική ηλικία και μπορεί να δώσει νωρίς μεταστάσεις. Σχεδόν όλα τα ΜΕΝ3 εμφανίζονται de novo, αλλά για οικογενείς περιπτώσεις που έχουν διαγνωστεί με βλαστική σειρά RET p.Met918Thr, συνιστάται θυρεοειδεκτομή για μείωση του κινδύνου κατά το πρώτο έτος της ζωής . Ενώ το 95% των περιπτώσεων MEN3 οφείλονται σε βλαστική σειρά RET p.Met918Thr, το 5% σχετίζεται με RET p.Alal883Phe και αυτό μπορεί να πάει καλύτερα κλινικά με μια πιο άτονη πορεία MTC .