Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1

 Απώλεια και δυσλειτουργία β-κυττάρου

To παθολογικό χαρακτηριστικό του διαβήτη τύπου 1 είναι η φλεγμονή της νησίδας του παγκρέατος, με βασικό ρόλο των αυτοαντιδραστικών Τ-κυττάρων και απώλεια β-κυττάρων. Ο βαθμός της φλεγμονής ποικίλλει από 10-30%. Μελέτες αυτοψίας σε ανθρώπους έχουν δείξει σαφώς μειωμένη μάζα β-κυττάρων και το βάρος του παγκρέατος, αλλά έχουν επίσης δείξει ότι τα θετικά στην ινσουλίνη β κύτταρα μπορεί να επιμείνουν για πολλά χρόνια μετά τη διάγνωση. Δεδομένης της ασύμφωνης σχέσης μεταξύ του βαθμού φλεγμονής των νησίδων, του αριθμού των υπολειμματικών β κυττάρων και της σοβαρότητας της υπεργλυκαιμίας κατά την εμφάνιση, πρέπει να υπάρχει δυσλειτουργία των β-κυττάρων που είναι πέρα από την απώλεια μάζας per se. Η δυσλειτουργία του β-κυττάρου εκδηλώνεται με μείωση στην έκκριση ινσουλίνης μετά ερέθισμα ενδοφλέβιο ή από του στόματος καθώς και σε επιβράδυνση στην επεξεργασία των προπεπτιδίων των β-κυττάρων.

Παθογένεση

Ο γενετικός κίνδυνος προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από τα HLA II (human leukocyte antigen), ιδιαίτερα τα γονίδια DR και DQ που υπάρχουν σε έως και 80% - 90% των ασθενών . Επιπλέον, έχουν εντοπιστεί περισσότεροι από 50 τόποι που ενέχουν κίνδυνο για τη νόσο και περιλαμβάνουν υποψήφια γονίδια που σχετίζονται με τη λειτουργία του ανοσοποιητικού ή/και την επιβίωση και τη λειτουργία του β-κυττάρου. Εκτός από τη γενετική προδιάθεση ενός ατόμου, φαίνεται ότι είναι απαραίτητο ένα έναυσμα για την έναρξη της ανοσολογικής απόκρισης που χαρακτηρίζει τη νόσο. Ο ρόλος ενός περιβαλλοντικού παράγοντα ενεργοποίησης στον διαβήτη τύπου 1 υποστηρίζεται από τα ασύμβατα ποσοστά επίπτωσης σε μονοζυγωτικά δίδυμα και τις διαφορές στα ποσοστά ασθενειών που δεν εξηγούνται απλώς από γενετικές διαφορές. Μια πιθανότητα είναι η ιογενής λοίμωξη , ιδιαίτερα οι εντεροϊοί , αν και η σύνδεση με αυτή την τελευταία ομάδα ιών δεν ήταν καθολική . Κάποια προσοχή επικεντρώθηκε πρόσφατα στη μικροχλωρίδα του εντέρου, καθώς η σύνθεσή του έχει αναφερθεί ότι διαφέρει σε άτομα με διαβήτη τύπου 1 και μια μικρή μελέτη αύξησε την πιθανότητα ότι η μεταμόσχευση μικροχλωρίδας κοπράνων μπορεί να διατηρήσει τις αποκρίσεις του πεπτιδίου C νωρίς στην πορεία της νόσου. Ένας αριθμός διατροφικών παραγόντων έχει επίσης προταθεί ως έναυσμα για το ανοσοποιητικό σύστημα . Στον διαβήτη τύπου 1, τα αυτοαντιδραστικά Τ-λεμφοκύτταρα CD4+ και CD8+ διεισδύουν στη νησίδα και προκαλούν απώλεια και δυσλειτουργία των β-κυττάρων με παραγωγή κυτοκινών καθώς και αλληλεπιδράσεις κυττάρου-κυττάρου .Αυτή η επίδραση πιθανώς επιδεινώνεται από την εξασθενημένη λειτουργία των ρυθμιστικών Τ κυττάρων που είναι φυσιολογικά υπεύθυνα για την ανοσολογική ανοχή.