ΑΥΤΟΙ δεν το ήξεραν, εκείνη τη νύχτα όμως θα ήταν το αποκορύφωμα του επικού τους ταξιδιού μέσα στις πεδιάδες. Ήταν αλήθεια ότι η γιορτή του Αμπντούλα, όπως την ονόμασαν, τους έδωσε νέα ζωή κι αποφασιστικότητα, και την επόμενη, παρά τον ήλιο που τους χτύπησε νωρίτερα και πιο μανιασμένα απ' όσο τις προηγούμενες μέρες, σαν να ήθελε να δοκιμάσει την αντοχή τους μέχρι τέλους, παρά τις μαρτυρίες της ακακίας, του σκεπασμένου με στάχτη καφμορόδενδρου, των φραγκοσυκιών που έδειχναν να έχουν υποκύψει στον δυνατό ήλιο, περπατούσαν με βήμα ζωηρό, σαν να ήξεραν κι οι ίδιοι αυτή τη μυστική επιθυμία του ήλιου και ήταν αποφασισμένοι να κερδίσουν. Η ιστορία του Αμπντούλα τους έκανε να αντιληφθούν μια νέα σχέση με το χώμα που πατούσαν: το χώμα, τα αρμυρίκια, οι αγάπανθοι, οι κάκτοι, τα πάντα στις πεδιάδες καθαγιάσθηκαν από τα πόδια αυτών που πολέμηαν και πέθαναν για να είναι η Κένυα ελεύθερη. Δεν υπήρχε λοιπό κάτι, κάποιο πνεύμα αυτών των ανθρώπων και μέσα τους;
Νγκουγκι Γουα Θιονγκο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου