Μείωση λιπιδίων

 Άλλα φάρμακα

Τα φάρμακα που δεν περιέχουν στατίνη είναι χρήσιμα, όταν παρά τις αλλαγές στον τρόπο ζωής και την μέγιστη ανεκτή θεραπεία με στατίνη, απαιτείται περαιτέρω μείωση LDL. Το πρώτο φάρμακο που πρέπει να θεωρηθεί ως συμπληρωματικό της θεραπείας με στατίνη είναι η εζετιμίμπη 10 mg, που είναι αναστολέας του μεσολαβητή της απορρόφησης χοληστερόλης στο έντερο, του υποδοχέα Niemann-Pick-C1-1. Ο υποδοχέας εκφράζεται επίσης και στο ήπαρ. Η εζετιμίμπη χρησιμοποιείται συνήθως μαζί με στατίνη. 

Για επιπλέον μείωση της LDL-C σε ασθενείς που λαμβάνουν στατίνη, μπορεί να χρησιμοποιηθεί υποδόρια ένεση (κάθε 2 εβδομάδες ή μία φορά το μήνα) μονοκλωνικών αντισωμάτων στο PCSK-9 (alirocumab και evolocumab) είτε με τη στατίνη είτε με τη στατίνη και εζετιμίμπη. Αυτά τα φάρμακα μπλοκάρουν τις επιδράσεις του PCSK9 (μια προ/πρωτεϊνική μετατροπή) στην αποδόμηση των υποδοχέων LDL στο ήπαρ. Ενδείκνυται ως συμπλήρωμα στη δίαιτα, είτε μόνα τους είτε σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα μείωσης των λιπιδίων, για τη μείωση των συμβάντων καρδιαγγειακών σε άτομα με αυξημένο κίνδυνο και για τη μείωση της LDL-C σε ασθενείς με FH (π.χ. ετερόζυγο FH-οικογενής υπερλιπιδαιμία). Το Evolocumab έχει επίσης μια ένδειξη ως συμπλήρωμα στη δίαιτα και στα φάρμακα που μειώνουν τα λιπίδια για τη θεραπεία της ομόζυγου FH. Το κόστος των αναστολέων PCSK9 μπορεί να είναι απαγορευτικό για ορισμένους ασθενείς.

Εάν είναι επιθυμητή περισσότερη μείωση LDL-C σε ασθενείς που λαμβάνουν μέγιστη ανεκτή θεραπεία με στατίνη και εζετιμίμπη, και το κόστος ή η δυσανεξία των ενέσεων εμποδίζουν τη χρήση μονοκλωνικών αντισωμάτων στο PCSK9, μπορεί να προστεθεί διαχωριστικό χολικού οξέος υπό την προϋπόθεση ότι τα TG είναι κάτω από 500 mg / dL. Οι ρητίνες δέσμευσης χολικού οξέος περιλαμβάνουν κολεστιπόλη, χολεστυραμίνη και κολεβεβελάμη, οι οποίες χρησιμοποιούνται γενικά σε συνδυασμό με στατίνη ή στατίνη και εζετιμίμπη. Οι συμπλοκοποιητές χολικού οξέος μειώνουν τη χοληστερόλη δεσμεύοντας σε χολικά οξέα στον γαστρεντερικό σωλήνα (GI), εμποδίζοντας την απορρόφησή τους, αυξάνοντας έτσι την ηπατική σύνθεση χολικών οξέων, η οποία μειώνει την ποσότητα χοληστερόλης στο ήπαρ. Η μειωμένη ηπατική χοληστερόλη οδηγεί στην αύξηση της ρύθμισης των υποδοχέων LDL.

Το βενπεδοϊκό οξύ είναι ένας αναστολέας της αδενωσίνης-τριφωσφορικής κιτρικής λυάσης εγκεκριμένος από το US FDA το 2020 για χρήση ως συμπλήρωμα στη δίαιτα και τη μέγιστη ανεκτή θεραπεία στατίνης σε ενήλικες με ετερόζυγο FH ή καθιερωμένη ASCVD (αθηρωσκληρωτική καρδιαγγειακή νόσο), οι οποίοι απαιτούν πρόσθετη μείωση του LDL-C . Η επίδραση του βενπεδοϊκού οξέος στη νοσηρότητα και τη θνησιμότητα δεν έχει προσδιοριστεί αλλά βρίσκεται υπό διερεύνηση

Σε ασθενείς με αυξημένα τριγλυκερίδια αποκλείουμε δευτερογενείς παράγοντες που περιλαμβάνουν ενδοκρινικές διαταραχές, χρόνια ηπατική και νεφρική νόσο και φάρμακα (οιστρογόνα, γλυκοκορτικοειδή, μιτοτάνη, ταμοξιφαίνη, ραλοξιφαίνη, ρητίνες χολικού οξέος, αναστολείς πρωτεάσης, ρετινοειδή, υδροχλωροθειαζίδη, προπρανολόλη, μετοπρολόλη, κυκλοσπορίνη, τακρόλιμους, φαινοθειαζίνη, αριπιπραζόλη, ολανζαπίνη, κουετιαπίνη και ρισπεριδόνη). Για ασθενείς με επίμονη αύξηση > 500 mg / dL η πρώτη επιλογή, μετά την αλλαγή στον τρόπο ζωής είναι οι στατίνες.
Μια φιβράτη μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί με προσοχή ότι ο συνδυασμός φιβράτης και στατίνης αυξάνει τον κίνδυνο μυοπάθειας (κυρίως με γεφιμπροζίλη). Επιπλέον συνιστάται αιθυλεστέρας EPA.
Για ακραίες αυξήσεις TG, μια δίαιτα με πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά, όσο το δυνατόν λιγότερη απλή ζάχαρη και χωρίς αλκοόλ μπορεί να μειώσει την TG. Η προσθήκη ινωδών λιπαρών οξέων ή ωμέγα-3 μπορεί να είναι χρήσιμη. Η νιασίνη μειώνει επίσης την TG αλλά υπάρχουν ανησυχίες για την ασφάλεια της