Μια φορά κι έναν καιρό πίσω από ψηλό βουνό ξύλινο Σπιτάκι ζούσε και τον ουρανό αγαπούσε!
Είχε πάει να κρυφτεί και κανείς να μην το βρει..κάποτε ήταν λυπημένο, που για τσίρκο ήταν φτιαγμένο
Και μια σκοτεινή νυχτιά, με τα ζώα συντροφιά, φύγαν χωρίς φασαρία για να βρουν ελευθερία
Πήραν δρόμους και δρομάκια, μονοπάτια, γεφυράκια, περπατούσαν ενωμένα και πολύ αγαπημένα!
Ώσπου να 'το κάτω εκεί, σε ψηλού βουνού αυλή, είδαν δάσος μαγικό, όνειρο χρωματιστό!
Έτρεξαν όλοι μαζί, με χαρά και προσμονή, και στο δάσος μέσα μπήκαν, τον προορισμό τους βρήκαν
Μεσ' του δάσους τη μαγεία, ένιωσε την ευτυχία το Σπιτάκι το ζεστό, που ήταν και ξεχωριστό
Τις πορτούλες της καρδιάς, πάντα άνοιγε με μιας κι όλους τους φιλοξενούσε και πολύ τους αγαπούσε
Θα σας πω ένα μυστικό, το Σπιτάκι το γλυκό, όποιος θέλει να το δει, ένα σύννεφο θα βρεί, και τα μάτια του θα κλείσει πάνω του για να βρεθεί..και σε μιάμιση στιγμή το ταξίδι θα τελειώσει. Και τα μάτια σαν ανοίξεις το Σπιτάκι μεσ' το δάσος σίγουρα θα συναντήσεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου