Λεπτίνη

Από την ανακάλυψή της πριν από περίπου 25 χρόνια, η λεπτίνη μελετήθηκε εκτενώς για την ικανότητά της να μειώσει την πρόσληψη τροφής ενεργώντας στο επίπεδο του κεντρικού νευρικού συστήματος (ΚΝΣ). Έχει αναδειχθεί ως ένας ισχυρός ρυθμιστής του μεταβολισμού της γλυκόζης, των λιπιδίων και των πρωτεϊνών, όπως η ινσουλίνη. Οι επιδράσεις της λεπτίνης είναι πολύπλοκες, δεδομένου ότι συχνά φαίνονται να είναι ειδικές για τον ιστό και το φύλο, καθώς και ανάλογες με το περιβάλλον.

Η λεπτίνη είναι μια πεπτιδική ορμόνη που κωδικοποιείται από το γονίδιο Lepob και συντίθεται κυρίως στο λευκό λιπώδη ιστό. Η συγκέντρωση της λεπτίνης στο πλάσμα είναι συνήθως ανάλογη της μάζας του λίπους , αλλά ο υποκείμενος μηχανισμός είναι ελάχιστα κατανοητός. Οι ενδοκυτταρικοί μεταβολίτες της γλυκόζης και οι κυκλοφορούντες παράγοντες όπως η ινσουλίνη διεγείρουν την έκκριση λεπτίνης ενώ η σηματοδότηση της λεπτίνης στους νευρώνες POMC (προποιομελανοκορτίνης) αναστέλλει την έκκριση λεπτίνης κατά τη διάρκεια της νηστείας. Είναι σημαντικό ότι η μεταβολική επίδραση της λεπτίνης εξαρτάται από τη διατροφική κατάσταση. Οι συγκεντρώσεις λεπτίνης στο πλάσμα έχουν κιρκαδικό ρυθμό (υψηλότερη κατά τη διάρκεια της νύχτας στους ανθρώπους) και είναι υψηλότερες στις γυναίκες. Στην παχυσαρκία, ο ρυθμός διαταράσσεται και τα επίπεδα είναι συνολικά αυξημένα (υπερλεπτιναιμία)

Η λεπτίνη συντίθεται επίσης στο έντερο, όπου απελευθερώνεται στον αυλό και μπορεί τελικά να φτάσει στη συστηματική κυκλοφορία . Αναφέρεται επίσης έκφραση λεπτίνης στον σκελετικό μυ ως απόκριση στην εξωγενή λεπτίνη και την ενεργοποίηση της βιοσυνθετικής οδού της εξοζαμίνης η οποία μπορεί να προκληθεί από παράγοντες όπως η υπεργλυκαιμία και η υπερλιπιδαιμία. Συνολικά, αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι η σηματοδότηση λεπτίνης αποτρέπει την αύξηση βάρους και μεταβάλλει το μεταβολισμό της γλυκόζης σε πολύ διαφορετικά είδη. Περαιτέρω μελέτη μπορεί να παράσχει νέες ιδέες σχετικά με το ρόλο της σηματοδότησης λεπτίνης στο μεταβολισμό