Κάποια φορά λογοφέραμε. Η αιτία; Την έχω ξεχάσει. Δεν είχε να κάνει με ζήλιες, αυτό το θυμάμαι. δεν ήταν καθόλου ζηλιάρης. Είχαν περάσει κάμποσες μέρες που δεν μου είχε τηλεφωνήσει, ούτε εγώ είχα πάει να τον επισκεφτώ. Του έγραψα ένα γράμμα. Του έλεγα ότι έπρεπε να ωριμάσει, ότι έπρεπε να φροντίζει τον εαυτό του, ότι η υγεία του ήταν εύθραυστη (είχε πέτρα στη χολή, τους ηπατικούς δείκτες στα ουράνια, ελκώδη κολίτιδα, είχε μόλις συνέλθει από έναν υπερθυρεοειδισμό, κάπου κάπου τον πονούσαν και τα δόντια!), ότι έπρεπε να βάλει τη ζωή του σε μια τάξη γιατί ήταν νέος ακόμα, να ξεχάσει εκείνη που του είχε "σκίσει την καρδιά", να αγοράσει πλυντήριο. Έφαγα ένα ολόκληρο απόγευμα να του γράφω και μετά το έσκισα και έβαλα τα κλάματα. Μέχρι που πήρα το τελευταίο του τηλεφώνημα.
Ρομπέρτο Μπολάνιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου