Στον Αθήναιο, βιβλίο Α', ο Πλάτων ο κωμωδιογράφος, μνημονεύει το δείπνο του Φιλόξενου του Λευκαδίου. Ανάμεσα στα άλλα φαγητά αναφέρει σχετικά με τους βολβούς τα εξής:
¨Βολβούς ψητούς στη στάχτη, σε σάλτσα βουτηγμένους, τρώγε όσους μπορείς, τη δύναμη του άνδρα τη σηκώνουν¨
Οι βολβοί ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές ορεκτικό έδεσμα στα δείπνα των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων. Από τις γραπτές πηγές μαθαίνουμε ότι οι περισσότεροι των συγγραφέων συμφωνούσαν για τις αφροδισιακές ιδιότητες του βρώσιμου αυτού κρεμμυδιού, από τον γνωστό Ρωμαίο καλοφαγά Απίκιο μέχρι και τον Βυζαντινό πολυμαθή λόγιο Μιχαήλ Ψελλό. Οι ταπεινοί βολβοί αποτελούν και σήμερα ένα εξαιρετικό όσο και σπάνιο ορεκτικό πιάτο, κυρίως εκείνοι που φύονται στους αγρούς και η συλλογή τους είναι ιδιαίτερα κοπιαστική. Βρίσκονται συνήθως σε βάθος 10-30 εκ κάτω από τη γη και βγαίνουν με τη βοήθεια σκαπάνης (κασμά). Χρειάζεται μυική δύναμη και τέχνη. Ένα άγαρμπο χτύπημα μπορεί να καταστρέψει το βολβό. Συλλέγονται την άνοιξη και χωρίζονται σε λευκούς με άσπρο ανθό που είναι γλυκοί και η σάρκα του μοιάζει με μεδούλι, και σε κόκκινους, με μωβ ανθό που είναι πικροί και μεγαλύτεροι σε μέγεθος. Αν θέλουμε να τους διατηρήσουμε ο καλύτερος τρόπος είναι μέσα σε ξύλινο κασόνι σκεπασμένους με άμμο στεγνή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου