Τσέχωφ

Τις προάλλες φώναξα στο γραφείο μου τη δεσποινίδα Ιουλία, τη δασκάλα των παιδιών. Έπρεπε να της δώσω το μισθό της
Κάθισε να κάνουμε το λογαριασμό, της είπα. Θα χεις ανάγκη από χρήματα κι εσύ ντρέπεσαι ν' ανοίξεις το στόμα σου...Λοιπόν...
-Συμφωνήσαμε για τριάντα ρούβλια το μήνα
-Σαράντα
-Όχι για τριάντα, το έχω σημειώσει. Εγώ πάντα τριάντα ρούβλια δίνω στις δασκάλες. Λοιπόν έχεις δύο μήνες εδώ...
-Δύο μήνες και πέντε μέρες...
-Δύο μήνες ακριβώς...Το 'χω σημειώσει. Λοιπόν έχουμε εξήντα ρούβλια. Πρέπει να βγάλουμε εννιά Κυριακές. Δεν δουλεύετε Κυριακές. Πηγαίνετε περίπατο με τα παιδιά. Έπειτα έχουμε τρεις γιορτές
Η Ιουλία έγινε κατακόκκινη κι άρχισε να τσαλακώνει νευρικά την άκρη του φουστανιού της, μα δεν είπε λέξη
-Τρεις γιορτές μας κάνουν δώδεκα ρούβλια τον μήνα. Ο Κόλιας ήταν άρρωστος τέσσερεις μέρες και δεν του έκανες μάθημα. Μόνο με τη Βαρβάρα ασχολήθηκες. Τρεις μέρες είχες πονόδοντο και η γυναίκα μου σου είπε να αναπαυτείς μετά το φαγητό. Δώδεκα κι εφτά δεκαεννιά. Αφαιρούμε, μας μένουν...χμ, σαράντα ένα ρούβλια. Σωστά;
Το αριστερό μάτι της Ιουλίας έγινε κατακόκκινο και νότισε. Άρχισε να τρέμει το σαγόνι της. Την έπιασε νευρικός βήχας, έβαλε το μαντήλι στη μύτη της, μα δεν έβγαλε άχνα
-Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς έσπασες ένα φλυτζάνι τσαγιού με το πιατάκι. Βγάζουμε δυό ρούβλια. Το φλυτζάνι κάνει ακριβότερα γιατί είναι οικογενειακό κειμήλιο, αλλά δεν πειράζει. Μια μέρα δεν πρόσεξες τον Κόλλια, ανέβηκε στο δένδρο κι έσκισε το σακκάκι του. Άλλα δέκα ρούβλια. Άλλη μια μέρα που δεν πρόσεξες, μια καμαριέρα έκλεψε τα μποτάκια της Βαρβάρας. Άλλα πέντε ρούβλια . Στις δέκα Γενάρη σου δάνεισα δέκα ρούβλια..
- Όχι δεν έγινε τέτοιο πράγμα, μουρμούρισε η Ιουλία
- Το χω σημειώσει
- Καλά...
- Βγάζουμε είκοσε επτά, μας μένουν δεκατέσσερα ρούβλια
Τα μάτια της Ιουλίας γέμισαν δάκρυα. Κόμποι ιδρώτα γυάλιζαν πάνω στη μύτη της. "μα εγώ μια φορά δανείστηκα τρία ρούβλια από την κυρία"
- Μπα; κι εγώ δεν τα χω σημειώσει αυτά; Λοιπόν δεκατέσσερα μείον τρία μας μένουν έντεκα. Τρία..τρία..τρία..ένα κι ένα. Πάρτα
Τα πήρε με τρεμουλιαστά δάχτυλα. Ευχαριστώ, ψυθίρισε
Μ' έπιασαν τα δαιμόνια μου
- Και γιατί μ' ευχαριστείς
- Για τα χρήματα
- Εγώ σ' έκλεψα, σε λήστεψα, και μου λες ευχαριστώ;
- Οι άλλου δε μου 'διναν τίποτα
- Σου έκανα μια φάρσα για να σου γίνει μάθημα. Πάρε τα ογδόντα σου ρούβλια. Μα γιατί δε φωνάζεις για το δίκιο σου; Γιατί στέκεσαι σαν χαζή; Μπορείς να ζήσεις σ' αυτόν τον κόσμο αν δεν πατήσεις λίγο πόδι; Αν δεν δείξεις τα δόντα σου; Γιατί είσαι άβουλη;
Μουρμούρισε μερικά ευχαριστώ και βγήκε