Ο καρκίνος θυρεοειδούς είναι ο συνηθέστερος καρκίνος του ενδοκρινούς συστήματος. Υπάρχει ο διαφοροποιημένος (θηλώδες-θυλακιώδες και Hurthle), ο μυελοειδής και ο αναπλαστικός. Ο διαφοροποιημένος ξεκινά από τα θυλακιώδη θυρεοειδικά κύτταρα και αποτελεί το 90% του θυρ. καρκίνου. Όταν αντιμετωπιστεί έγκαιρα έχει εξαιρετική πρόγνωση
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες υπάρχει μια αύξηση στον καρκίνο του θυρεοειδούς. Πιθανώς λόγω αυξημένου κλινικού ενδιαφέροντος και διαγνωστικών δυνατοτήτων. Ή υπάρχει αύξηση του καρκίνου λόγω περιβαλλοντικής επιβάρυνσης όπως η αυξημένη έκθεση σε ακτινοβολία
Η διάγνωση του διαφοροποιημένου καρκίνου συνήθως απαιτεί υπερηχογράφημα θυρεοειδούς και βιοψία με λεπτή βελόνα. Μη διαγνωστικά αποτελέσματα προκύπτουν στο 25-30% των περιπτώσεων. Ανάλυση των μεταλλάξεων BRAF και RAS σε δείγματα παρακέντησης έχουν τελευταία χρησιμοποιηθεί για να αυξήσουν την ακρίβεια της διάγνωσης. Φαίνεται ότι βελτιώνουν την ευαισθησία και μειώνουν τα ψευδώς αρνητικά αποτελέσματα
Μετά τη διάγνωση της κακοήθειας η θεραπεία είναι ολική θυρεοειδεκτομή και αν χρειάζεται λεμφαδενικός καθαρισμός. Σε έμπειρα χέρια μετά την επέμβαση δεν προκύπτουν επιπλοκές. Είναι πολύ σημαντικό η διάγνωση της κακοήθειας να γίνεται προεγχειρητικά και να αντιμετωπίζεται έγκαιρα για να μην εξελιχθεί σε συστηματικό νόσημα
Στη διάγνωση του διαφοροποιημένου καρκίνου του θυρεοειδούς, ένας βιοδείκτης που θα συμπλήρωνε τις μεθόδους που έχουμε ήδη, δεν έχει χρησιμοποιηθεί ακόμα στην κλινική πράξη ρουτίνας. Βιοδείκτες όπως η θυρεοσφαιρίνη (Tg) και τα αντιθυρεοσφαιρινικά αντισώματα (anti-Tg) χρησιμοποιούνται προεγχειρητικά, αλλά δεν μπορούν με ακρίβεια να διαφοροποιήσουν καλοήθεις από κακοήθεις βλάβες ή βλάβες χαμηλού ή υψηλού κινδύνου
Ένας ιδανικός βιοδείκτης θα μπορούσε να βοηθήσει σε περιπτώσεις απροσδιόριστων βλαβών προεγχειρητικά και στην παρακολούθηση μετεγχειρητικά
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες υπάρχει μια αύξηση στον καρκίνο του θυρεοειδούς. Πιθανώς λόγω αυξημένου κλινικού ενδιαφέροντος και διαγνωστικών δυνατοτήτων. Ή υπάρχει αύξηση του καρκίνου λόγω περιβαλλοντικής επιβάρυνσης όπως η αυξημένη έκθεση σε ακτινοβολία
Η διάγνωση του διαφοροποιημένου καρκίνου συνήθως απαιτεί υπερηχογράφημα θυρεοειδούς και βιοψία με λεπτή βελόνα. Μη διαγνωστικά αποτελέσματα προκύπτουν στο 25-30% των περιπτώσεων. Ανάλυση των μεταλλάξεων BRAF και RAS σε δείγματα παρακέντησης έχουν τελευταία χρησιμοποιηθεί για να αυξήσουν την ακρίβεια της διάγνωσης. Φαίνεται ότι βελτιώνουν την ευαισθησία και μειώνουν τα ψευδώς αρνητικά αποτελέσματα
Μετά τη διάγνωση της κακοήθειας η θεραπεία είναι ολική θυρεοειδεκτομή και αν χρειάζεται λεμφαδενικός καθαρισμός. Σε έμπειρα χέρια μετά την επέμβαση δεν προκύπτουν επιπλοκές. Είναι πολύ σημαντικό η διάγνωση της κακοήθειας να γίνεται προεγχειρητικά και να αντιμετωπίζεται έγκαιρα για να μην εξελιχθεί σε συστηματικό νόσημα
Στη διάγνωση του διαφοροποιημένου καρκίνου του θυρεοειδούς, ένας βιοδείκτης που θα συμπλήρωνε τις μεθόδους που έχουμε ήδη, δεν έχει χρησιμοποιηθεί ακόμα στην κλινική πράξη ρουτίνας. Βιοδείκτες όπως η θυρεοσφαιρίνη (Tg) και τα αντιθυρεοσφαιρινικά αντισώματα (anti-Tg) χρησιμοποιούνται προεγχειρητικά, αλλά δεν μπορούν με ακρίβεια να διαφοροποιήσουν καλοήθεις από κακοήθεις βλάβες ή βλάβες χαμηλού ή υψηλού κινδύνου
Ένας ιδανικός βιοδείκτης θα μπορούσε να βοηθήσει σε περιπτώσεις απροσδιόριστων βλαβών προεγχειρητικά και στην παρακολούθηση μετεγχειρητικά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου