Κώστας Βάρναλης

Πάλι μεθυσμένος είσαι , δυόμιση ώρα της νυχτός
Κι αν τα γόνατα σου τρέμαν, εκρατιόσουνα στητός
μπρος στο κάθε τραπεζάκι
-Γειά σου Κωνσταντή βαρβάτε
-Καλησπερούδια αφεντικά πως τα καλοπερνάτε;
Ένας σου 'δινε ποτήρι κι άλλος σου ΄δινεν ελιά
Έτσι πέρασες γραμμή της γειτονιάς τα καπηλειά
Κι αν σε πείραζε κανένας- αχ εκείνος ο Τριβέλας!

έκανες πως δεν ένιωθες
και πάλι εγλυκογέλας

Χτες και σήμερα ίδια κι όμοια, χρόνια μπρος, χρόνια μετά
Η ύπαρξη σου σε σκοτάδια όλο πηχτότερα βουτά
Τάχα η θέληση σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος;
Αχ που 'σαι νιότη που 'δειχνες
πως θα γινόμουν άλλος!!