Τα γλυκοκορτικοειδή είναι απαραίτητα για την προσαρμογή στο stress μέσω ρύθμισης της μεταβολικής δραστηριότητας, της συμπεριφοράς αλλά και της διαδικασίας αναπαραγωγής, με δράση άμεση ή έμμεση στον άξονα υποθάλαμος-υπόφυση-γονάδες. Στο πρώτο σύνδρομο Cushing που έχει περιγραφεί το 1912 το αρχικό σύμπτωμα ήταν δευτεροπαθής αμηνόρροια. Οι ακριβείς μοριακοί μηχανισμοί με τους οποίους τα αυξημένα γλυκοκορτικοειδή καταστέλλουν την γονιμότητα είναι πολύπλοκοι. Αντίθετα, είναι απαραίτητα τα βασικά επίπεδα γλυκοκορτικοειδών για να προκύψει και να διατηρηθεί η γονιμότητα. Οι ασθενείς με Addison εμφανίζονται με πρόωρη ανεπάρκεια ωοθηκών και ολιγοσπερμία.
Ο υποθάλαμος και η υπόφυση κατευθύνουν την διαδικασία αναπαραγωγής δρώντας σαν κεντρικό σημείο ειδόδου/εξόδου ενδοκρινικών σημάτων. Η GnRH (gonadotropin-releasing hormone) συντίθεται και εκκρίνεται από τον υποθάλαμο στο πυλαίο σύστημα της υπόφυσης και προκαλεί σύνθεση και έκκριση FSH και LH και κατά συνέχεια τεστοστερόνη από τους όρχεις και οιστραδιόλη/προγεστερόνη από τις ωοθήκες και οι ορμόνες αυτές ασκούν με feedback μηχανισμό δράση πίσω στον υποθάλαμο/υπόφυση
Έκθεση σε αυξημένα επίπεδα γλυκοκορτικοειδών λόγω stress ή λόγω εξωγενούς θεραπείας οδηγεί σε αναπαραγωγική δυσλειτουργία. Τα γλυκοκορτικοειδή διαφοροποιούν τον άξονα αναστέλλοντας απ' ευθείας την έκλυση GnRH αλλά και των FSH και LH. Πρόσφατα έχουν ταυτοποιθεί νευροπεπτίδια όπως η κισπεπτίνη (KISS1) και η GnIH (gonadotropin-inhibitory hormone) τα οποία έχουν αντίθετα αποτελέσματα στην έκλυση GnRH και απαντούν σε υψηλά επίπεδα γλυκοκορτικοειδών
Φυσιολογικά επίπεδα γλυκοκορτικοειδών είναι απαραίτητα σε όλα τα στάδια της αναπαραγωγής. Ο χρόνος έκθεσης διαχωρίζει πότε ευοδώνουν ή αναστέλλουν τη γονιμότητα. Εξωγενώς χορηγούμενα χρησιμοποιούνται για υποστήριξη in vitro αναπαραγωγής και σε επαναλαμβανόμενες αποβολές για να καταστείλουν πιθανή ανοσοαντίδραση της μήτρας. Κατά τη διάρκεια της κύησης μπορεί να δοθούν σαν αγωγή σε άσθμα, αυτοάνοσα νοσήματα, ανεπάρκεια επινεφριδίων ή πιθανότητας πρόωρου τοκετού. Όμως η χορήγηση τους στη διάρκεια της ανάπτυξης του εμβρύου μπορεί να διαφοροποιήσει την ανοσία της μητέρας η οποία είναι απαραίτητη για την συνέχιση της εγκυμοσύνης
Μελέτες σε πειραματόζωα δείχνουν ότι έκθεση του εμβρύου μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη ανάπτυξη και δυσλειτουργία καρδιαγγειακού, μεταβολισμού, ενδοκρινικού, νευρικού και αναπαραγωγικού συστήματος. Τα συμπτώματα εξαρτώνται από τη δόση και τον τύπο που χρησιμοποιείται καθώς και από την ηλικία κύησης
Στους ανθρώπους έκθεση του εμβρύου σε αυξημένα επίπεδα γλυκοκορτικοειδών συνοδεύονται με υπέρταση, υπερινσουλιναιμία και διαταραχή συμπεριφοράς. Ωστόσο οι μακροπρόθεσμες συνέπειες τους παραμένουν ασαφείς και μένει να διερευνηθούν
Ο υποθάλαμος και η υπόφυση κατευθύνουν την διαδικασία αναπαραγωγής δρώντας σαν κεντρικό σημείο ειδόδου/εξόδου ενδοκρινικών σημάτων. Η GnRH (gonadotropin-releasing hormone) συντίθεται και εκκρίνεται από τον υποθάλαμο στο πυλαίο σύστημα της υπόφυσης και προκαλεί σύνθεση και έκκριση FSH και LH και κατά συνέχεια τεστοστερόνη από τους όρχεις και οιστραδιόλη/προγεστερόνη από τις ωοθήκες και οι ορμόνες αυτές ασκούν με feedback μηχανισμό δράση πίσω στον υποθάλαμο/υπόφυση
Έκθεση σε αυξημένα επίπεδα γλυκοκορτικοειδών λόγω stress ή λόγω εξωγενούς θεραπείας οδηγεί σε αναπαραγωγική δυσλειτουργία. Τα γλυκοκορτικοειδή διαφοροποιούν τον άξονα αναστέλλοντας απ' ευθείας την έκλυση GnRH αλλά και των FSH και LH. Πρόσφατα έχουν ταυτοποιθεί νευροπεπτίδια όπως η κισπεπτίνη (KISS1) και η GnIH (gonadotropin-inhibitory hormone) τα οποία έχουν αντίθετα αποτελέσματα στην έκλυση GnRH και απαντούν σε υψηλά επίπεδα γλυκοκορτικοειδών
Φυσιολογικά επίπεδα γλυκοκορτικοειδών είναι απαραίτητα σε όλα τα στάδια της αναπαραγωγής. Ο χρόνος έκθεσης διαχωρίζει πότε ευοδώνουν ή αναστέλλουν τη γονιμότητα. Εξωγενώς χορηγούμενα χρησιμοποιούνται για υποστήριξη in vitro αναπαραγωγής και σε επαναλαμβανόμενες αποβολές για να καταστείλουν πιθανή ανοσοαντίδραση της μήτρας. Κατά τη διάρκεια της κύησης μπορεί να δοθούν σαν αγωγή σε άσθμα, αυτοάνοσα νοσήματα, ανεπάρκεια επινεφριδίων ή πιθανότητας πρόωρου τοκετού. Όμως η χορήγηση τους στη διάρκεια της ανάπτυξης του εμβρύου μπορεί να διαφοροποιήσει την ανοσία της μητέρας η οποία είναι απαραίτητη για την συνέχιση της εγκυμοσύνης
Μελέτες σε πειραματόζωα δείχνουν ότι έκθεση του εμβρύου μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη ανάπτυξη και δυσλειτουργία καρδιαγγειακού, μεταβολισμού, ενδοκρινικού, νευρικού και αναπαραγωγικού συστήματος. Τα συμπτώματα εξαρτώνται από τη δόση και τον τύπο που χρησιμοποιείται καθώς και από την ηλικία κύησης
Στους ανθρώπους έκθεση του εμβρύου σε αυξημένα επίπεδα γλυκοκορτικοειδών συνοδεύονται με υπέρταση, υπερινσουλιναιμία και διαταραχή συμπεριφοράς. Ωστόσο οι μακροπρόθεσμες συνέπειες τους παραμένουν ασαφείς και μένει να διερευνηθούν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου