Denosumab
Είναι η πρώτη βιολογική θεραπεία που εγκρίθηκε για τη θεραπεία της οστεοπόρωσης. Αναστέλλει την οστική απορρόφηση δεσμεύοντας το RANKL (receptor activator of nuclear factor-κβ ligand ) και επομένως μειώνοντας την διαφοροποίηση των οστεοκλαστών. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε γυναίκες με μειωμένη νεφρική λειτουργία. Μειώνει τον κίνδυνο σπονδυλικών καταγμάτων κατά 68%, τα κατάγματα ισχύου κατά 40%, τα μη σπονδυλικά κατά 20%. Σπάνια έχουν αναφερθεί άτυπα κατάγματα μηριαίου και οστεονέκρωση της γνάθου
Τεριπαρατίδη
Είναι αναβολικός παράγοντας. Μειώνει τον κίνδυνο καταγμάτων σπονδυλικών κατά 65%, μη σπονδυλικών κατά 35%, αλλά όχι του ισχύου. Χορηγείται με καθημερινή ένεση, μέχρι 2 χρόνια. Με το πέρας της αγωγής πρέπει να ακολουθεί αντι-απορροφητικό φάρμακο. Υπάρχει μια προειδοποίηση για κίνδυνο οστεοσαρκώματος που σχετίζεται με τη θεραπεία, αλλά σε πειραματόζωα που έλαβαν υψηλές δόσεις
Προς διερεύνηση
Οι δύο σπάνιες ανεπιθύμητες ενέργειες (άτυπα κατάγματα μηριαίου και οστεονέκρωση γνάθου) ανησυχούν πολλές γυναίκες και έχουν γίνει ουσιαστικό εμπόδιο στην έναρξη θεραπείας. Οι παθοφυσιολογικοί μηχανισμοί των παρενεργειών δεν έχουν διευκρινιστεί. Για τα άτυπα κατάγματα η συχνότητα κυμαίνεται στα 4-5/1000 κατάγματα μηριαίου οστού. Πολύ χαμηλή είναι και η συχνότητα οστεονέκρωσης της γνάθου <1 περίπτωση / 10.000 χρήστες διφωσφονικών. Η συχνότητα είναι υψηλότερη σε ασθενείς με καρκίνο, που λαμβάνουν υψηλές δόσεις διφωσφονικών ή denosumab και ταυτόχρονα λαμβάνουν και ανοσοκατασταλτικά ή γλυκοκορτικοειδή. Δεν συνιστάται αλλαγή αγωγής πριν από οδοντικές επεμβάσεις. Δεδομένης της ανησυχίας για τα άτυπα κατάγματα έχει προταθεί η διακοπή του διφωσφονικού - προσωρινά - έως και πέντε χρόνια. Φαίνεται ότι τα οφέλη των φαρμάκων διατηρούνται για > 5 χρόνια μετά τη διακοπή τους. Χρειάζονται περισσότερα δεδομένα για να οριστούν οδηγίες σχετικά με την διακοπή και την επανέναρξη της θεραπείας. Μετά τη διακοπή της θεραπείας η αξία παρακολούθησης των βιοχημικών δεικτών και του BMD για να αποφασιστεί η συνέχιση ή μη της αγωγής είναι αμφιλεγόμενη
Επομένως
Σε γυναίκες στην εμμηνόπαυση με χαμηλό BMD και ιστορικό καταγμάτων συστήνεται άσκηση, αποφυσή καπνίσματος και αλκοόλ (υπερβολική λήψη), πρόσληψη 1000-1500 mg ασβεστίου και 600-800 IU D και χρήση αντι-απορροφητικού παράγοντα. Συστήνεται διφωσφονικό σαν πρώτη γραμμή θεραπείας αν δεν υπάρχουν αντενδείξεις. Συζητάμε την προσωρινή διακοπή του διφωσφονικού μετά από πέντε χρόνια θεραπείας
Είναι η πρώτη βιολογική θεραπεία που εγκρίθηκε για τη θεραπεία της οστεοπόρωσης. Αναστέλλει την οστική απορρόφηση δεσμεύοντας το RANKL (receptor activator of nuclear factor-κβ ligand ) και επομένως μειώνοντας την διαφοροποίηση των οστεοκλαστών. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε γυναίκες με μειωμένη νεφρική λειτουργία. Μειώνει τον κίνδυνο σπονδυλικών καταγμάτων κατά 68%, τα κατάγματα ισχύου κατά 40%, τα μη σπονδυλικά κατά 20%. Σπάνια έχουν αναφερθεί άτυπα κατάγματα μηριαίου και οστεονέκρωση της γνάθου
Τεριπαρατίδη
Είναι αναβολικός παράγοντας. Μειώνει τον κίνδυνο καταγμάτων σπονδυλικών κατά 65%, μη σπονδυλικών κατά 35%, αλλά όχι του ισχύου. Χορηγείται με καθημερινή ένεση, μέχρι 2 χρόνια. Με το πέρας της αγωγής πρέπει να ακολουθεί αντι-απορροφητικό φάρμακο. Υπάρχει μια προειδοποίηση για κίνδυνο οστεοσαρκώματος που σχετίζεται με τη θεραπεία, αλλά σε πειραματόζωα που έλαβαν υψηλές δόσεις
Προς διερεύνηση
Οι δύο σπάνιες ανεπιθύμητες ενέργειες (άτυπα κατάγματα μηριαίου και οστεονέκρωση γνάθου) ανησυχούν πολλές γυναίκες και έχουν γίνει ουσιαστικό εμπόδιο στην έναρξη θεραπείας. Οι παθοφυσιολογικοί μηχανισμοί των παρενεργειών δεν έχουν διευκρινιστεί. Για τα άτυπα κατάγματα η συχνότητα κυμαίνεται στα 4-5/1000 κατάγματα μηριαίου οστού. Πολύ χαμηλή είναι και η συχνότητα οστεονέκρωσης της γνάθου <1 περίπτωση / 10.000 χρήστες διφωσφονικών. Η συχνότητα είναι υψηλότερη σε ασθενείς με καρκίνο, που λαμβάνουν υψηλές δόσεις διφωσφονικών ή denosumab και ταυτόχρονα λαμβάνουν και ανοσοκατασταλτικά ή γλυκοκορτικοειδή. Δεν συνιστάται αλλαγή αγωγής πριν από οδοντικές επεμβάσεις. Δεδομένης της ανησυχίας για τα άτυπα κατάγματα έχει προταθεί η διακοπή του διφωσφονικού - προσωρινά - έως και πέντε χρόνια. Φαίνεται ότι τα οφέλη των φαρμάκων διατηρούνται για > 5 χρόνια μετά τη διακοπή τους. Χρειάζονται περισσότερα δεδομένα για να οριστούν οδηγίες σχετικά με την διακοπή και την επανέναρξη της θεραπείας. Μετά τη διακοπή της θεραπείας η αξία παρακολούθησης των βιοχημικών δεικτών και του BMD για να αποφασιστεί η συνέχιση ή μη της αγωγής είναι αμφιλεγόμενη
Επομένως
Σε γυναίκες στην εμμηνόπαυση με χαμηλό BMD και ιστορικό καταγμάτων συστήνεται άσκηση, αποφυσή καπνίσματος και αλκοόλ (υπερβολική λήψη), πρόσληψη 1000-1500 mg ασβεστίου και 600-800 IU D και χρήση αντι-απορροφητικού παράγοντα. Συστήνεται διφωσφονικό σαν πρώτη γραμμή θεραπείας αν δεν υπάρχουν αντενδείξεις. Συζητάμε την προσωρινή διακοπή του διφωσφονικού μετά από πέντε χρόνια θεραπείας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου