Θεραπεία εκλογής σε διαβητικούς με οίδημα ωχράς κηλίδας

Το οίδημα ωχράς είναι κοινή αιτία απώλειας όρασης σε ασθενείς με διαβήτη. Η χρόνια αύξηση των επιπέδων γλυκόζης οδηγεί σε βλάβη τριχοειδών και σχηματισμό μικροανευρύσματος στον αμφιβληστροειδή. Η διαρροή από τα μικροανευρύσματα οδηγεί σε απώλεια όρασης εφ' όσον περιλαμβάνει το κέντρο του βοθρίου. Η θεραπεία για περισσότερα από 25 χρόνια ήταν εστιακή φωτοπηξία με laser. Όμως αποτελέσματα από κλινικές μελέτες με φάρμακα που μπλοκάρουν τον αγγειακό αυξητικό ενδοθηλιακό παράγοντα (vascular endothelial growth factor -VEGF), για τη θεραπεία διαβητικής ωχροπάθειας έχουν μετατοπίσει τη θεραπεία από το laser σε ενδοϋαλοειδικές ενέσεις ενός εκ των τριών αντι-VEGF φαρμάκων: aflibercept, bevacizumab, και ranibizumab
Παρά το γεγονός ότι κάθε ένα από τα τρία φάρμακα προκαλεί σημαντική βελτίωση στην οπτική οξύτητα σε ένα χρόνο υπάρχουν σημαντικές διαφορές στα αποτελέσματα της θεραπείας. Σε μάτια με οπτική οξύτητα >20/40 δεν υπήρχε διαφορά ανάμεσα στα φάρμακα (στη βελτίωση της οπτικής οξύτητας) ή στον αριθμό των ενέσεων για την επίτευξη του αποτελέσματος. Σε μάτια με οπτική οξύτητα <20/50 υπήρχε σαφές πλεονέκτημα με aflibercept. Επίσης το φάρμακο πετυχαίνει μεγαλύτερη μείωση στο πάχος του αμφιβληστροειδούς με αποτέλεσμα να απαιτείται μικρότερη συμπληρωματική θεραπεία με laser
Δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στην ασφάλεια μεταξύ των φαρμάκων
Περίπου 75% των ασθενών με διαβήτη και οίδημα ωχράς έχουν οπτική οξύτητα 20/40 ή και καλύτερη. Τα τρία φάρμακα έχουν για αυτήν την οπτική οξύτητα παρόμοιο αποτέλεσμα