Κοινοχρηστοφοβία: Ο φόβος ότι ο κοινοχρηστάς θα σε αιφνιδιάσει την ώρα που ακούς μουσική στη διαπασών ή μιλάς μεγαλόφωνα στον διάδρομο, οπότε δεν θα μπορείς να προσποιηθείς ότι λείπεις ή ότι έχεις πεθάνει χωρίς να βρομίσεις, και θα πρέπει ν' ανοίξεις και να πληρώσεις τα κοινόχρηστα που χρωστάς απ' το Μάη του '68, τότε που ο Κον-Μπεντίτ ακόμα ψήλωνε, άλλο που τι διάολο πληρώνεις είναι άγνωστο, διότι κι εμείς όλο το χειμώνα ξεπαραδιαζόμασταν για το φυσικό αέριο, και το μόνο αέριο ήταν από τη διαχείρηση που μας είχε κλασμένους, διότι μες στο σπίτι επικρατούσε πολικό ψύχος, και διαμαρτύρονταν οι τάρανδοι, και το βράδυ στην κρεβατοκάμαρα που μπάζει κοιμόμασταν με έξι κουβέρτες, παλτό, αρβύλες αλπινιστή και σκάφανδρο, κι όταν θέλαμε να μιλήσουμε, για να μην παγώσει ο στόμας ανοίγοντας, και πέσει η κουβέντα μαζί με τη γλώσσα και τη μασέλα, τα γράφαμε με τα χνώτα μας στο τζάμι (<<Σκέφτομαι να αυτοπυρποληθώ μπας και ζεσταθώ>>-<<Σιγά μη βρεις αναπτήρα που δουλεύει>>) και ήταν πολύ ρομαντικά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου