Υπάρχουν αποδείξεις ότι ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Maximinus Daia είχε νόσο Grave΄s και πέθανε από θυρεοτοξίκωση. Τις πληροφορίες έχουμε από τους συγγραφείς του 4ου αιώνα Ευσέβιο και Λακτάντιο . Φαίνεται ότι ο Αυτοκράτορας έπασχε απο σοβαρού βαθμού οφθαλμοπάθεια.
Το έτος 305 μχ. οι δύο Αυτοκράτορες Διοκλητιανός και Μαξιμιανός παραιτήθηκαν για ένα νέο σύστημα διακυβέρνησης- την τετραρχία (2 Αύγουστοι 2 Καίσαρες). Ο ένας από τους καίσαρες ήταν ο Μαξιμιανός υπεύθυνος για την διακυβέρνηση της Συρίας και της Αιγύπτου. Τα επόμενα χρόνια αρκετοί εμφύλιοι ξέσπασαν μεταξύ των ηγεμόνων της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας. Τον χειμώνα του 313 ο Μαξιμιανός άρχισε εμφύλιο με τον Λικίνιο. Κινήθηκε από την Συρία μέσω της Μικράς Ασίας, πέρασε από το Θρακικό κομάτι του Βοσπόρου κατέλαβε το Βυζάντιο και βορειότερα την Ηράκλεια. Εκεί έγινε μάχη όπου νίκησε ο Λικίνιος και ο Μαξιμιανός εγκατέλειψε τα στρατεύματα του και πήγε αρχικά στη Νικομήδεια και στη συνέχεια στην Ταρσό όπου και πέθανε 4 μήνες αργότερα.
Ο Μαξιμιανός γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 270 και πέθανε τον Αύγουστο του 313. Οι συγγραφείς του 4ου αιώνα Ευσέβιος και Λακτάντιος περιγράφουν τον θάνατο του με σημαντικές λεπτομέρειες δίνοντας σημάδια συμβατά με νόσο Graves. Ένα σωζόμενο άγαλμα του Αυτοκράτορα δείχνει οφθαλμοπάθεια Graves.
Λέει ο Ευσέβιος: <<ήταν σαν χτυπημένος από εγκεφαλικό επεισόδιο σε ολόκληρο το σώμα του, με φοβερούς πόνους και αγωνίες. Είχε φοβερή πείνα και η σάρκα του είχε καταναλωθεί εξ ολοκλήρου από μία αόρατη θεού-φωτιά. Το σχήμα του σώματος του εξαφανίστηκε και παρέμεινε ένας σωρός ξερά κόκκαλα, έτσι ώστε το σώμα του είχε γίνει ο τάφος της ψυχής του. Έβγαζε θερμότητα από τα βάθη του μυελού του και τα μάτια του είχαν φύγει από τη θέση τους και τον άφησαν τυφλό. Ωστόσο ο ίδιος εξακολουθούσε να αναπνέει...>>
Ο Μαξιμιανός έφυγε πρώτα στη Νικομήδεια και μετά στην Ταρσό χωρίς την ακολουθία του. Άραγε λόγω δειλίας ή λόγω βαρειάς ασθένειας; Πέθανε σε ηλικία 42 ετών και ο Ευσέβιος αναφέρει την λέξη λιμός. Επομένως ο Μαξιμιανός είχε σημαντική απώλεια βάρους χωρίς να αναφέρεται δυσφαγία ή έλλειψη τροφίμων. Η απίσχναση που περιγράφεται θα μπορούσε να οφείλεται σε σοβαρό μακροχρόνιο υπερθυρεοειδισμό. Η θερμότητα που αναφέρεται θα μπορούσε να σημαίνει υπερπυρεξία και θυρεοτοξική κρίση από την οποία κατέληξε. Επίσης περιγράφεται τυπικά προοδευτικός εξόφθαλμος που οδηγεί σε τύφλωση.
Λέει ο Λακτάντιος: <<και από την αγωνία και τον φόβο του μυαλού του ζήτησε τον θάνατο ως μόνη λύση των καταστροφών που ο Θεός είχε συσσωρεύσει στις πλάτες του. Κατανάλωσε μεγάλες ποσότητες τροφής και κρασιού όπως κάνουν οι άνθρωποι που θεωρούν ότι τρώνε και πίνουν για τελευταία φορά και έτσι κατάπιε δηλητήριο. Ωστόσο η δύναμη του δηλητηρίου δεν λειτούργησε αμέσως λόγω του γεμάτου στομάχου αλλά προκάλεσε μια τραγική ασθένεια που μοιάζει με λιμό. Και το δηλητήριο άρχισε να καίει τα πάντα μέσα του και είχε αφόρητους πόνους και μάζευε χούφτες χώμα και το καταβρόχθιζε και για να κάψει τα πάντα μέσα του άρχισε να χτυπάει το μέτωπο του στον τοίχο και τα μάτια του έφυγαν από τις κόγχες τους και τυφλώθηκε και φαντάστηκε ότι είδε τον Θεό να τον κατακρίνει και φώναξε ότι δεν είναι ο ίδιος αλλά οι άλλοι ένοχοι. Στο τέλος παρακάλεσε για έλεος και εξέπνευσε>>
Θα μπορούσε να είναι πολυφαγία λόγω θυρεοτοξίκωσης; Στο σημείο του λιμού ο Λακτάντιος πιθανότατα είχε στο μυαλό του την πανούκλα που είχε ξεσπάσει στη Συρία (την οποία ο Ευσέβιος ονόμαζε άνθρακα), και βέβαια περιγράφεται με πολύ γλαφυρό τρόπο ο σοβαρός προοδευτικός εξόφθαλμος.
Ο Λακτάντιος (240-320) ένας λατινόφωνος της Βόρειας Αφρικής ζούσε στη Νικομήδεια επι Αυτοκράτορα Διοκλητιανού και στη συνέχεια στην Κωνσταντινούπολη όπου έγινε σύμβουλος του πρώτου χριστιανού Ρωμαίου Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου. Δεν είχε καμμία γνωστή σχέση με τη Συρία και δεν είχε διαβάσει την ιστορία του Ευσέβιου.
Ο Ευσέβιος Καισαρείας (260-340) γεννήθηκε στην Παλαιστίνη, έγινε επίσκοπος Καισαρείας και δημοσίευσε την Εκκλησιαστική Ιστορία του το 324-325. Είχε σχέση με τη Συρία και ήταν σύγχρονος του Μαξιμιανού. Το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του αναφέρεται στον Αυτοκράτορα αυτό και γιαυτό θεωρείται πιο αξιόπιστος.
Και οι 2 ιστορικοί συμφωνούν για την τύφλωση που σχετίζεται με σοβαρό εξόφθαλμο και αυτό επιβεβαιώνεται από ένα σωζόμενο άγαλμα του Αυτοκράτορα του οποίου αντίγραφο υπάρχει στο Μουσείο Πούσκιν Καλών Τεχνών της Μόσχας το οποίο πιθανώς είχε γίνει πολλά χρόνια πριν τον θάνατο του Αυτοκράτορα.
Ο Gibbon αφηγείται ότι ο Αυτοκράτορας κινήθηκε εναντίον του Λικίνιου από τη Συρία προς τα σύνορα της Βιθυνίας στα μέσα του χειμώνα. Η εποχή ήταν δύσκολη και πολλοί άνδρες και άλογα χάθηκαν στα χιόνια. Και επειδή οι δρόμοι ήταν δύσβατοι από αδιάκοπες βροχές αναγκάστηκε να αφήσει πίσω του και βαρειές αποσκευές. Το άγχος αυτής της αποτυχίας μπορεί να σήμανε υποτροπή του υπερθυρεοειδισμού και έτσι στη μάχη ο Μαξιμιανός (Απρίλιο 313) μπορεί να ήταν θυρεοτοξικός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου