PCOS και κισπεπτίνη

 Το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS) είναι μια πολυπαραγοντική κατάσταση που επηρεάζεται από γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες και οδηγεί σε ετερογενείς κλινικούς φαινοτύπους συμπεριλαμβανομένων των νευροενδοκρινικών και μεταβολικών ανωμαλιών. Το PCOS επηρεάζει το 2%-13% των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας και επί του παρόντος διαγιγνώσκεται από την παρουσία 2 από τα ακόλουθα 3 χαρακτηριστικά: (i) εμμηνορροϊκή ανωμαλία, (ii) υπερανδρογονισμός ή (iii) μορφολογία πολυκυστικών ωοθηκών στον υπέρηχο . Ένα βασικό παθολογικό χαρακτηριστικό που ευθύνεται για το PCOS είναι η περίσσεια ανδρογόνων . Τα ανδρογόνα επάγουν χαρακτηριστικά PCOS μέσω ενός κεντρικού μηχανισμού μέσω του άξονα HPG και αυξάνουν την παλμικότητα του GnRH. Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι νευρώνες GnRH στερούνται υποδοχέων ανδρογόνων, άλλες ενδιάμεσες οδοί που παρέχουν προσαγωγές εισόδους στους νευρώνες GnRH, όπως οι νευρώνες KP, είναι ζωτικής σημασίας για τη μεσολάβηση της αλλαγής ανατροφοδότησης στεροειδών φύλου που βρίσκεται στο PCOS . Πράγματι, η έκθεση σε τεστοστερόνη ρυθμίζει προς τα πάνω τον υποδοχέα ανδρογόνου αλλά μειώνει την έκφραση του υποδοχέα προγεστερόνης στους νευρώνες ARC KP, υποδεικνύοντας έτσι ότι η έκθεση ανδρογόνων στο PCOS διαταράσσει την αρνητική ανάδραση που προκαλείται από την προγεστερόνη μέσω μιας άμεσης δράσης στους νευρώνες ARC KP . Η επακόλουθη απεριόριστη έκκριση LH διεγείρει την παραγωγή ανδρογόνων των κυττάρων theca των ωοθηκών, η οποία με τη σειρά της μειώνει την αρνητική ανάδραση με τη μεσολάβηση στεροειδών φύλου, δημιουργώντας έτσι έναν φαύλο κύκλο.

Μια πρόσφατη μετα-ανάλυση (23 μελετών) ανέφερε ότι τα επίπεδα KP στην κυκλοφορία αυξήθηκαν στο PCOS. Καθώς η KP είναι ένας ισχυρός διεγέρτης της απελευθέρωσης GnRH και LH, θα περίμενε κανείς μια θετική συσχέτιση μεταξύ της KP και των υψηλών επιπέδων LH ορού που παρατηρούνται στο PCOS. Ωστόσο, ενώ οι γυναίκες με ολιγομηνόρροια PCOS έχουν απώλεια της χρονικής σύζευξης των παλμών KP και LH, η σύζευξη διατηρείται σε γυναίκες με PCOS με ευμηνόρροια.

Οι θεραπείες PCOS επί του παρόντος κατευθύνονται προς ένα συγκεκριμένο σύμπτωμα του PCOS, την πρόκληση ωορρηξίας για τη στειρότητα, αντί να στοχεύουν στη θεραπεία της υποκείμενης παθοφυσιολογικής διαδικασίας. Περίπου το 40% των γυναικών με PCOS έχουν αυξημένη συχνότητα παλμών LH (22-24 έναντι 16 παλμών ανά 24 ώρες), με το PCOS να περιγράφεται συχνά ως κατάσταση σχετικής ανεπάρκειας FSH. Δεδομένου ότι η χορήγηση KP προκαλεί μεγαλύτερη απόκριση LH από την FSH, η KP θα μπορούσε να επιδεινώσει τη σχετική ανεπάρκεια FSH, περιορίζοντας πιθανώς τη χρήση της ως παράγοντα για την αποκατάσταση της ωοθυλακιογένεσης στο PCOS. Επιπλέον, η KP μπορεί να προκαλέσει διαφορικές αποκρίσεις γοναδοτροπίνης και ωορρηξίας σε διαφορετικούς φαινότυπους PCOS, υποδεικνύοντας έτσι την ανάγκη για εξατομικευμένη διαχείριση των γυναικών με PCOS.