Καθαρό νερό

 Η δημιουργία είναι μεταμορφική. Τη μια στιγμή παίρνει αυτή τη μορφή και την επόμενη μιαν άλλη. Είναι σαν ένα σπινθηροβόλο πνεύμα που εμφανίζεται σε όλους μας, κι ωστόσο δύσκολα περιγράφεται, αφού κανείς δεν συμφωνεί για το τι ακριβώς είδε τη στιγμή της εκτυφλωτικής αστραπής. Αποδεικνύουν την ύπαρξη αυτού του πνεύματος τα απλωμένα ρούχα και οι καμβάδες; Τα χρωματολόγια και οι ταπετσαρίες; Το μολύβι και το χαρτί; Τα παρτέρια με τα λουλούδια στο μονοπάτι ενός κήπου; Η ίδρυση ενός πανεπιστημίου; Ναι, ναι. Ένας τέλεια σιδερωμένος γιακάς; Το "μαγείρεμα" μιας επανάστασης; Ναι. Το τρυφερό άγγιγμα στα φύλλα ενός φυτού; Η υπέρβαση ενός τρομερού συμβάντος; Το σφιχτοπλεγμένο υφάδι; Ένας απόλυτα προσωπικός τρόπος έκφρασης; Η ολόπλευρη αγάπη για κάποιον; Ναι. Να παίρνεις αγκαλιά το καυτό κορμί του νεογέννητου, να μεγαλώνεις ένα παιδί μέχρι να ενηλικιωθεί, να βοηθάς ένα έθνος να σταθεί στα πόδια του; Ναι. Να φροντίζεις το γάμο σαν περιβολάκι, σκάβοντας στην ψυχή ωσότου χτυπήσεις τη φλέβα του χρυσού, αναζητώντας την καλοφτιαγμένη φλέβα, ράβοντας μια γαλάζια κουρτίνα; Όλα αυτά είναι δημιουργία. Όλα αυτά προέρχονται από τον Rio Abajo Rio, τον ποταμό κάτω από τον ποταμό, που κυλάει αέναα μέσα στις ζωές μας.