.. είναι κι εκείνος που γίνεται υποτακτικός σε χίλια δυο σκιάγματα, κι ας τα έμπηξαν στον νου και στην ψυχή του οι πρωτύτεροι. Άμα περπατάς με το τι θα πει ο κόσμος, αν στέκεσαι συνεχώς δίβουλος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μετράς τη γνώμη των άλλων, άμα γυρεύεις το ντάντεμα οποιανού διαφεντεύει τη ζωή σου, κι αν καρτεράς τον κάθε Μόσκοβο να σε σώσει, τέτε είναι ραγιάδικο το βήμα σου. Ούτε να λογαριάζεις πως σου χρωστούν οι ξένοι, γιατί πάλι αλληθωρίζεις. Ραγιάς κι όποιος δέχεται στα πατήματα της στράτας του να τον κοιτούν από ψηλά κι όχι ίσια στα μάτια. Δεν θέλεις να είσαι ραγιάς, μάθε να λες όχι κι ας το πλερώσεις. Να βαστάς το σέβας σου, την αξιοπρέπεια. Να βαστάς το φωτεινό σου εγώ, τη γλυκιά κι όχι τη φαρμακερή σου ουσία. Δεν είμαι ραγιάς θα πει και ξανοίγω το νου μου, τον παιδέυω με χίλια ρωτήματα, αλλά και με τα γράμματα και με τις επιστήμες. Γιατί ο κόσμος του ανθρώπου είναι σαν το καρύδι, κλείνεται μέσα στο τσόφλι. Κι άμα δε το σπάσεις, δεν γλέπεις μακρύτερα. Όποιος το καταφέρει θα δει να πλαταίνει ο κόσμος κι αυτά που θαρρούσε ότι γνωρίζει.
Τούτο επιθυμώ και ονειρεύομαι για το αύριο, μα με πολλούς στο πλάι μου. Άμα δοκιμάσει να χτίσει ένας τα σπίτια όλα της Ελλάδας, θα χρειαστεί αιώνες. Αντίθετα αν χτίσει κάθε νοικοκύρης το δικό του, θα τελέψουν σε μήνες. Θέλω να μην είμαι ραγιάς σε κανέναν. Ούτε η γυναίκα μου και τα παιδιά μου, ούτε οποιοσδήποτε άλλος σε 'μένα. Να μην είμαι ραγιάς, μήτε σε ξένο μήτε σε δικό, μήτε του κορμιού, μήτε σε όσα δε συνταιριάζονται με τον λεύτερο άνθρωπο. Ραγιάς σε τίποτα.
Λουντέμης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου