Και πάλι καλά που βρήκα τη λύση μόνη μου, πάλι καλά, αν περίμενα από εσάς θα έπρεπε να το σέρνω μέσα μου ακόμα για καμιά δεκαετία, έτσι δεν είναι; τι είναι μια δεκαετιούλα; και μαζί τα κηρύγματα περί γάμου, περί ζωής, κι όλα τα σχετικά. Αγαπημένοι μου, όσο περνά ο καιρός τόσο συνειδητοποιώ, καλοπροαίρετα, ότι είναι λίγα αυτά που πρέπει να κρατήσω από τα λεγόμενα σας, ναι πολύ λίγα, γιατί τραβώντας το δρόμο μου στη ζωή, βλέπω τα πάντα με άλλο μάτι, τα πάντα, τίποτα δεν είναι όπως μου το είχατε πει, ή όπως εξακολουθείτε να μου λέτε, τίποτα και ποτέ. Λοιπόν πραγματικά αναρωτιέμαι μήπως ζείτε σε άλλο κόσμο. Πιθανώς να μην το έχετε καταλάβει, αλλά στο μεταξύ ο κόσμος προχώρησε, πήγε λίγο πιο πέρα, κι εσείς δεν το αντιληφθήκατε, παιδεύεστε ακόμα με πράγματα, μικροπράγματα, πραγματάκια, στο μεταξύ έχουν αλλάξει όλα, φυσικά, όλα, κι όσα δεν άλλαξαν ακόμη θα αλλάξουν σύντομα, χωρίς αμφιβολία. Μόνο που σκέφτομαι όλο αυτό τα βάρος που ήμουν υποχρεωμένη να σέρνω πίσω μου, μόνο που το σκέφτομαι.
Νικόλα Πουλιέζε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου