"Κοίτα εδώ μπράτσα" είπε ρίχνοντας τους ένα λοξό βλέμμα και τσιμπώντας το δέρμα ώσπου να κοκκινίσει
"Σαν Ιταλίδας χωριάτισσας. Εγώ λέω πως φταίνε τα γονίδια, οπότε είναι μάταιο να χολοσκάει κανείς"
Πήρε μια φέτα σταρένιο ψωμί, την άλειψε με μπόλικη μαρμελάδα βατόμουρο, και δάγκωσε μια μπουκιά. Ύστερα σκούπισε το στόμα της με μια χαρτοπετσέτα
"Με βρίσκεις χοντρή;"
"Όχι βέβαια! Ξέρεις κάτι; Εκείνο που έχει σημασία είναι να αισθάνεται κανείς άνετα με το σώμα του κι όχι τι είδους σιλουέτα έχει"
Οφείλω να ομολογήσω ότι η σιλουέτα της Τζόαν βρισκόταν συνεχώς στο μυαλό μου εκείνη την ημέρα. Ήταν και πάλι ένα ζεστό καλοκαιριάτικο πρωινό και κάναμε σχεδόν δύο ώρες ώσπου να βγούμε με τα ποδήλατα στην εξοχή
Τζόναθαν Κόου
"Σαν Ιταλίδας χωριάτισσας. Εγώ λέω πως φταίνε τα γονίδια, οπότε είναι μάταιο να χολοσκάει κανείς"
Πήρε μια φέτα σταρένιο ψωμί, την άλειψε με μπόλικη μαρμελάδα βατόμουρο, και δάγκωσε μια μπουκιά. Ύστερα σκούπισε το στόμα της με μια χαρτοπετσέτα
"Με βρίσκεις χοντρή;"
"Όχι βέβαια! Ξέρεις κάτι; Εκείνο που έχει σημασία είναι να αισθάνεται κανείς άνετα με το σώμα του κι όχι τι είδους σιλουέτα έχει"
Οφείλω να ομολογήσω ότι η σιλουέτα της Τζόαν βρισκόταν συνεχώς στο μυαλό μου εκείνη την ημέρα. Ήταν και πάλι ένα ζεστό καλοκαιριάτικο πρωινό και κάναμε σχεδόν δύο ώρες ώσπου να βγούμε με τα ποδήλατα στην εξοχή
Τζόναθαν Κόου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου