Η αριστοτελική παράδοση στον αραβικό κόσμο

Ο Φαράμπι, ο Alfarabius του Δυτικού Μεσαίωνα, γεννήθηκε το 870 και πέθανε το 950 στη Δαμασκό. Συνέβαλε στη νεοπλατωνική μεταμόρφωση του Αριστοτέλη στην αραβική φιλοσοφία
Ο πιο γνωστός και μεγάλος αριστοτελιστής, είναι ο Ιμπν Σίνα, γνωστός ως Αβικέννας (980-1037) που ονομάστηκε "πρίγκηπας των φιλοσόφων". Το ευρύ πνεύμα του αγκάλιασε όχι μόνο τη φιλοσοφία, αλλά και την ιατρική, τη χημεία, την πολιτική. Έγραψε πάμπολλα βιβλία στα αραβικά και περσικά. Το βιβλίο του Κιτάμπ-αλ Σιφά ("το βιβλίο της θεραπείας"), δεν είναι ιατρικό αλλά φιλοσοφικό και ασχολείται με την υγεία του νου και της λογικής. Αποτελείται από 18 βιβλία με 4 τομείς: λογικά, φυσικά, μεταφυσικά, μαθηματικά. Είναι η πρώτη φιλοσοφική εγκυκλοπαίδεια του Μεσαίωνα
Ο Αβικέννας ήταν πολύ επηρεασμένος από την νεοπλατωνική διδασκαλία. Η σαφήνεια της σκέψης του του επέτρεψε να σφυρηλατήσει μια σαφή ορολογία στη γλώσσα του για διάφορους τομείς γνώσης όπως η φιλοσοφία, τα μαθηματικά, η ψυχολογία και η λογική. Κατηγορήθηκε από τους συντηρητικούς κύκλους ότι εισήγαγε καινά δαιμόνια στη θρησκεία του, ενώ ο ίδιος θεωρούσε ότι συμφιλίωσε το Ισλάμ με την ελληνική φιλοσοφία. Η σύνθεση μεταξύ ελληνικής φιλοσοφίας και Ισλάμ εκφράζεται στο έργο του "Ανατολική Φιλοσοφία" που επηρέασε επί αιώνες την φιλοσοφία στην Ανατολή