Ελεγεία

Ο άνθρωπος αντικρίζει για πρώτη φορά το φως του ήλιου κλαίοντας γοερά και στο υπόλοιπο του βίου του αλέθει μέσα στα δόντια του τον πόνο. Υπάρχουν και διαλείμματα χαράς. Έτσι συνέλαβε η σοφία της Ανατολής το νόημα της ζωής, γι' αυτό η μουσική της είναι απήχημα λυγμού και τα τραγούδια της λυπητερά
Ο όρος ελεγεία (έλεγος) έχει φρυγική προέλευση και αρχικά σήμαινε θρηνητικό τραγούδι. Οι Ίωνες παρέλαβαν κατά τον 7ο αι. π.Χ. αυτήν τη θρηνωδία που συνοδευόταν από μουσική αυλού και την ύψωσαν σε αυτόνομο λογοτεχνικό είδος ποικίλης θεματογραφίας. Μετρική μονάδα της ελεγείας είναι το ελεγειακό δίστιχο (ελεγείον) που συγκροτείται από ένα εξάμετρο και ένα πεντάμετρο
Η θεματογραφία είναι πλούσια. Ο Καλλίνος και ο Τυρταίος με τις ελεγείες τους πυργώνουν το φρόνημα των πολεμιστών, ο βαρύγλωσσος Αρχίλοχος αποκαλύπτει τα δυσήνια πάθη του, τα ερείπια της συναισθηματικής του ζωής και τα αντιηρωικά του ιδεώδη, ο Μίμνερμος θρηνεί για την νιότη που μαραίνεται γρήγορα σαν τα άνθη της άνοιξης, ο Ξενοφάνης εκθέτει τις ηθικοπλαστικές του απόψεις, ο Σόλων κοινολογεί τις ρηξικέλευθες πολιτικές του ιδέες, ο Θέογνις γνωμολογεί για τον έρωτα, τη φτώχεια και την έκπτωση των αριστοκρατικών αξιών. Στα ελληνιστικά χρόνια ο Καλλίμαχος συνθέτει σε ελεγειακά δίστιχα τα Αίτια, το απόσταγμα της απύθμενης λογιοσύνης του