Το ταξίδι των μάγων

Κρύο ταξίδι κάναμε. Η χειρότερη εποχή του χρόνου για ταξίδι. Και τι μακρύ ταξίδι. Οι δρόμοι αδιάβατοι, ο καιρός αψύς στην καρδιά του χειμώνα
Και οι γκαμήλες, ταλαίπωρες, κουτσές, δύστροπες έπεφταν κάτω στο λιωμένο χιόνι
Ήταν φορές που νοσταλγήσαμε τα καλοκαιρινά παλάτια στις πλαγιές, τα περιβόλια, τα μεταξένια κορίτσια που μας έφερναν δροσιστικά
Και οι αγωγιάτες έβριζαν, γκρίνιαζαν και φεύγανε κρυφά για το κρασί και για το γλέντι
Και οι φωτιές σβηστές κι ούτε μια σκέπη
Οι πόλεις εχθρικές, και τα χωριά αφιλόξενα, τα σπίτια βρώμικα, μας έκλεβαν το νοίκι
Σκληρό ταξίδι κάναμε
Στο τέλος προτιμούσαμε να ταξιδεύουμε όλη νύχτα και να κοιμόμαστε κλεφτά. Και οι φωνές στ' αυτιά μας τραγουδούσαν κι έλεγαν πως όλα αυτά ήταν τρέλες
Το ξημέρωμα φτάσαμε σε μια ήρεμη πεδιάδα, χλωρή, βρεμένη, παρακάτω απ' τα χιόνια, μ' ένα ρυάκι που έτρεχε κι έναν νερόμυλο που χτυπούσε στο σκοτάδι και τρία δένδρα στον χαμηλωμένο ουρανό κι ένα άσπρο γέρικο άλογο που κάλπαζε μεσ' στο λιβάδι
Ύστερα φτάσαμε σε μια ταβέρνα που την ίσκιωνε κληματαριά. Έξι χέρια σε μιαν ανοιχτή πόρτα που γύρευαν ασήμι και πόδια που κλωτσούσαν άδεια σακιά. Μα κανένας δεν ήξερε τίποτε
Έτσι τραβήξαμε και φτάσαμε νύχτα, την τελευταία ώρα, βρήκαμε τον τόπο, και ήταν θα έλεγε κανείς επιτυχία
Αυτά είναι όλα παλαιές ιστορίες, παλαιές αναμνήσεις, και θα πήγαινα ξανά, μα ένα δεν ξέρω, ένα δεν ξέρω. Κάναμε τόσο δρόμο για γέννα ή θάνατο;
Βρήκαμε μια γέννα, αυτό είναι σίγουρο, άλλωστε ήξερα να ξεχωρίζω. Θα πίστευα πως ήτανε άλλο πράγμα. Ήταν η γέννηση τούτη σκληρή, πικρή αγωνία σαν θάνατος. Σαν το δικό μας θάνατο
Γυρίσαμε στα παλάτια μας, σε τούτα τα βασίλεια, όχι πια βολεμένοι στα παλιά προνόμια
Έναν ξένο λαό που λάτρευε τα είδωλα του. Θα προτιμούσα άλλον έναν τέτοιον θάνατο
                                                                                           Thomas Elliot