Καλοί άνθρωποι σε σκοτεινούς καιρούς

Aκούγεται ένα χτύπημα στην πόρτα και εμφανίζεται ο γιατρός φίλος του Μπρίνγκας. Έχει μαλλιά μακριά, λιγδιασμένα, σ' ένα κεφάλι που μοιάζει μεγάλο στο αδύνατο και άχαρο σώμα του. Το στόμα φαρδύ και στραβό του δίνει όψη δίποδου βατραχοειδούς
"Πως είναι τα ούρα;" ρωτάει
"Μυρίζουν έντονα, είναι θολά και λίγα"
"Το στήθος έχει μολυνθεί από ερυσίπελας" είναι η διάγνωση του γιατρού, που παίρνει το σφυγμό και μελετάει το λαιμό με τη λαβή ενός κουταλιού
"Πρέπει να επιστρέψουμε το υγρό στο δέρμα ανοίγοντας όλες του τις πόρτες. Εφίδρωση, ούρα, περιττώματα, εμετικά και μια τεχνητή διέξοδο στον βραχίονα, με εκδόρια έμπλαστρα...Φυσικά καθόλου ρεύματα, πόρτα και παράθυρα κλειστά και θερμάστρα πολύ ζεστή...Τώρα θα του κάνω αφαίμαξη"

"Έτσι αδύναμος που είναι;" παραξενεύεται ο ναύαρχος
"Ακριβώς γι' αυτό. Δίνοντας διέξοδο στο επιβλαβές υγρό, θα στεγνώσουμε τους πνεύμονες και όλα θα τελειώσουν"
"Δόκτωρ αν προτιμάτε...με κάθε σεβασμό στην επιστήμη που υπηρετείτε, θα εναντιωθώ στο να κάνετε φλεβοτομή στον φίλο μου"
Τινάζεται ο δόκτωρ σαν να έχει δεχθεί προσβολή "Γιατί;"
"Επειδή, χωρίς να είμαι γιατρός, αναγνωρίζω ένα απλό κρύωμα όταν το βλέπω. Και επίσης δυσπιστώ απέναντι στο μαχαίρι και στις αφαιμάξεις όπως απέναντι στο διάβολο. Γιατί ελάχιστα ωφελούν, και θα έπρεπε να εξοστρακιστούν οριστικά από την άσκηση της ιατρικής. Πείτε μου τι σας οφείλω για την επίσκεψη σας"
"Είναι ανήκουστο κύριε..."τραυλίζει ο γιατρός. "Είναι....κάνει δέκα φράγκα"
"Κάπως ακριβά μου φαίνεται, διάτανε" Ο ναύαρχος βγάζει μερικά νομίσματα. "Αλλά δεν θα τσακωθούμε για ένα έμπλαστρο λιγότερο ή περισσότερο..."
                                                                                           Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε