Εκείνο που δε γίνεται

Να ' χε η νοσταλγία σώμα να το σπρώξω απ΄ το παράθυρο έξω
Να τσακίσω εκείνο που δε γίνεται
..................................................................
Ακριτομύθια φανερωθείς και οι Τύχες σε βάλουν στο σημάδι
Όπως κι έγινε
Γιατί τέτοια θέλει κι αγαπά η ζωή που εμείς αλλού πιστεύουμε πως είναι

Που κι ελεύθερος να μείνεις
που και νικητής
πάλι ο ήλιος γέρνει και είναι ολόγυρα σου

Σιγαλιά γεμάτη ακτές κατεστραμένες
όπου ακόμα κατεβαίνουνε τα σύννεφα να φάνε χόρτο
λίγο πριν για πάντα σκοτεινιάσει

Σαν να πήραν τέλος οι άνθρωποι
και να μην έχει μείνει τίποτα καίριο να ειπωθεί