Υπογλυκαιμία 2

Με την πάροδο του χρόνου οι μηχανισμοί οι αντιρροπιστικοί στην υπογλυκαιμία ατονούν. Στον ΣΔ 1 η μειωμένη απάντηση είναι εμφανής τα πρώτα 2 χρόνια. Υπάρχει μειωμένη απάντηση της γλυκαγόνης λόγω αποτυχίας της παρακρινούς δράσης μεταξύ των α και β-κυττάρων του παγκρέατος και επίσης μειωμένη απάντηση της αδρεναλίνης από τα επινεφρίδια (αλλάζει ο ουδός ενεργοποίησης). Η μειωμένη αδρεναλίνη σημαίνει μειωμένη αυτόνομη απάντηση στην υπογλυκαιμία
Στον ΣΔ 2 η πρόοδος είναι πιο αργή, αλλά όσο αυξάνεται η διάρκεια της νόσου τόσο μειώνονται οι αντιρροπιστικοί μηχανισμοί. Η μείωση οφείλεται στα επαναλαμβανόμενα επεισόδια υπογλυκαιμίας και στην μειωμένη ικανότητα των ατόμων να τα αντιλαμβάνονται (μείωση ευαισθητοποίησης) με αποτέλεσμα κίνδυνο σοβαρών επεισοδίων. Τα επαναλαμβανόμενα υπογλυκαιμικά επεισόδια σταδιακά αμβλύνουν τους αντιρροπιστικούς μηχανισμούς και προδιαθέτουν τους ασθενείς σε έναν φαύλο κύκλο με πιο συχνές κρίσεις
Η περιφερική νευροπάθεια επίσης βοηθά στην έκπτωση της ευαισθητοποίησης στην υπογλυκαιμία
Βιολογικές συνέπειες υπογλυκαιμίας
Ενώ ο αυστηρός γλυκαιμικός έλεγχος μειώνει τις μικροαγγειακές επιπλοκές, δεν είναι βέβαιο ότι βελτιώνει και τις μακροαγγειακές. Υπάρχουν μεγάλες μελέτες που δεν δείχνουν σημαντική μείωση καρδιαγγειακών συμβαμάτων ενώ ο αυστηρός γλυκαιμικός έλεγχος σημαίνει συχνότερες υπογλυκαιμίες και αυξημένη θνητότητα. Η υπογλυκαιμία σημαίνει αιμοδυναμικές συνέπειες, μπορεί να αυξήσει την τάση για αρρυθμία, και να αυξήσει τα επίπεδα ασβεστίου στο μυοκάρδιο (κοιλιακή ταχυκαρδία) ή με αύξηση του τόνου του πνευμονογαστρικού να κάνει βραδυαρρυθμία. Επαναλαμβανόμενες οξείες υπογλυκαιμίες σημαίνουν θρόμβωση και φλεγμονή (ενεργοποίηση αιμοπεταλίων και παραγόντων πήξης, αύξηση IL-6 και TNF-a) και βλάβη του ενδοθηλίου
ΚΝΣ
Γνωστική δυσλειτουργία και μειωμένη συνείδηση της υπογλυκαιμίας
Ψυχολογικά
Κακή ποιότητα ζωής, αρνητική συμπεριφορά λόγω φόβου υπογλυκαιμίας, κατάθλιψη