Άνω Τελεία

Ναι το έχω ξαναπεί, κι όσο οι λέξεις θα μ' αφήνουν ακόμα να μιλώ
θα το υπενθυμίζω φωναχτά ότι λέξεις φταίνε, αν όχι για όλα
πάντως για τ' αξεπέραστα

σκέψου τη λέξη "φεύγω", πόσα "θα μείνω" γκρέμισε
και πόσα λες στοίχειωσαν από τις λέξεις  ξεχασμένα

Ένοχες λέξεις δεν το συζητώ, ας μην επαναφέρω τι αδικοχαμένα πήγανε εξαιτίας τους
χιλιάδες "σ' αγαπώ"
τι λίγα που σωθήκανε σε μια φωτογραφία

κι αυτά δεν είναι τίποτα σε σχέση με το αίφνης θα πάψω να μιλώ
όταν διαμιάς θα φύγουν όλες οι λέξεις από μέσα μου
με πρώτη απ' όλες τη λέξη Υπάρχω

Κι εσύ γιατί ταράζεσαι, δεν ήξερες ότι μια λέξη είναι σαν τις άλλες
η τόσο ύπαρξη μας;

Απλώς προφέρεται αργά, πολύ αργά, σαν να' ναι οι συλλαβές της ατέλειωτες

κι εγώ όντας φανατική της ύπαρξης, με άρθρωση, επιμονή παθιασμένη, θα εξακολουθήσω όταν
να τη ξαναμιλώ έστω συλλαβιστά

κι ας μη μου έχει μείνει τότε καμμιά συλλαβή της
                                                                                          Κική Δημουλά